Η Ιταλία δεν γυρίζει πίσω!

Το νέο μας νόμισμα. Οχι και τόσο νέο μετά από 3,5 χρόνια αν και αρκετοί ακόμα σκέφτονται σε εκείνο το περίεργο νόμισμα που άκουσα παλιά και το έλεγαν δραχμές. Οι περισσότεροι δεν το έχουν ξεχάσει τελείως και ακόμα μιλάνε για δραχμές, χιλιάρικα και εκατομύρια (ειδικά για μεγάλα ποσά). Στην Ιταλία δεν το ξέχασαν καθόλου ότι πριν είχαν άλλο νόμισμα.

Σε πρόταση που έκανε ο Ιταλός υπουργός Roberto Maroni, ζητάει την επιστροφή της Lira ως νόμισματος στην Ιταλία (Λιρέττα όπως την λέγαμε στην Ελλάδα). Ο αντιευρωπαϊσμός ξυπνάει. Η αλήθεια είναι ότι το νέο νόμισμα ώθησε (μετά το πρώτο 6μηνο που εισήλθε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης) μεγάλες ανατιμήσεις, μια και οι στρογγυλοποιήσεις γινόντουσαν πάντα προς τα πάνω. Στις πιο "φτηνές" χώρες της ΕΕ όπως η Ελλάδα οι τιμές αυξήθηκαν, σε σημείο να ανταγωνίζονται τις αντίστοιχες Ευρωπαϊκές, κάτι αναμενόμενο για όποιον έχει βασικές οικονομικές γνώσεις. Ομως λόγω του ότι οι μισθολογικές κλίμακες παρέμειναν στα ίδια επίπεδα, το πραγματικό εισόδημα του καταναλωτή μειώθηκε. Ετσι αρκετοί αναπολούν τις εποχές των Ευρωπαϊκών νομισμάτων όπου το πραγματικό εισόδημα ήταν μεγαλύτερο..

Η λαϊκή παροιμία χτυπάμε το σαμάρι γιατί μας φταίει ο γάιδαρος σε όλο της το μεγαλείο. Αντί η Ελλάδα σαν χώρα να εκμεταλλευτεί το χαμηλότερο εργατικό της κόστος τόσα χρόνια, τις επιδοτήσεις που τόσο απλόχερα έπαιρνε από την ΕΕ (και οι οποίες επιστρέφονταν αναξιοποίητες) κατάφερε να παραμείνει πολύ χαμηλά στην οικονομική της ανάπτυξη. Ομως, το παρελθόν το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μας διδάσκει, οπότε στην τωρινή κατάσταση απαιτούνται βαθιές τομές. Πρέπει επιτέλους να μπουν οι απαραίτητες βάσεις για την ανάπτυξη της χώρας. Πέρα από τα χιλιοειπωμένα για τον περιορισμό και την αύξηση της αποδοτικότητας του δημοσίου, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοθούν πραγματικά κίνητρα για την είσοδο ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, όπως και για την δημιουργία Ελληνικών. Ενα από αυτά δεν είναι άλλο από την εναρμόνιση του Λογιστικού σχεδίου με αυτού της υπόλοιπης Ευρώπης, όπως και της απλοποίησης της δημιουργίας επιχειρήσεων. Διότι αν στην υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί κάποιος να δημιουργήσει επιχείρηση σε 1 εβδομάδα, στην Ελλάδα απαιτούνται τόνοι γραφειοκρατίας. Οπότε λογικό είναι οι ξένες επενδύσεις στην χώρα να είναι στο μηδέν, οι δε Ελληνικές να περιορίζονται στις παροχές υπηρεσιών.

Κάτι άλλο το οποίο ακούμε για την Ελλάδα συνεχώς, είναι η γεωπολιτική της θέση. Σταυροδρόμι πολιτισμών, μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Η οποία αξία της είναι στο μηδέν πλέον μια και κανείς δεν επιθυμεί να έχει σαν ενδιάμεσο σταθμό την Ελλάδα, είτε πλοίο είναι αυτό, είτε αεροπλάνο. Η αιτία είναι τα πολύ υψηλά τέλη τα οποία υπάρχουν στους αερολιμένες και στους θαλάσσιους λιμένες. Τα οποία εκτός των άλλων επηρεάζουν και τον τουρισμό σημαντικά, ο οποίος δεν είναι τυχαίο ότι παρουσιάζει μεγάλη ύφεση από την εποχή εισαγωγής του τέλους υπέρ του αεροδρομίου Σπάτων.

Η δε Ιταλία δεν γυρίζει πίσω, αντίθετα θέλει να ενισχύσει την Ευρωπαϊκή της πολιτική και να μην γκρεμίσει το έργο της Ευρώπης. H Ελλάδα θέλει να γυρίσει πίσω όμως. Πριν από πολλά χρόνια είχε κάνει μια πρόταση (η οποία είχε συζητηθεί πολύ στην Ευρώπη, αλλά όχι στην Ελλάδα) η Νομαρχία Χανίων να ονομαστεί το Ευρώ ΜΝΑ*. Η Ελλάδα θέλει να γυρίσει πίσω στην εποχή που συναλλασόμασταν με τις αρχαίες δραχμές, αλλά δυστυχώς αυτή η εποχή έχει περάσει. Οι προκλήσεις της σημερινής εποχής είναι πολύ σημαντικές και η Ελλάδα έχει την ευκαιρία σαν σύνορο της ΕΕ να αναπτυχθεί λόγω του εμπορίου. Ομως μπορεί λόγω των κλυδωνισμών που θα έρθουν να βρεθεί εκτός Ευρώπης. Διότι ανήκωμεν στα Βαλκάνια.

To άρθρο το είχα πρωτοδημοσιεύσει στο blog μου.

Το 1997 είχε κάνει την πρόταση η Νομάρχης Χανίων Αλέκα Μαρκογιαννάκη την οποία μπορείτε να δείτε στην Wayback Machine. Δυστυχώς χωρίς εικόνες.