e-rooster blog: All data are numbers, and all numbers are data.

Πέμπτη, Ιουνίου 30, 2005

All data are numbers, and all numbers are data.

Ο Knuth και τα e-patents.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Απρόσμενα ενδιαφέρον!; 30/6/05 19:03
Oneiros είπε...: O Knuth είναι ο Yoda της πληροφορικής (για όσους τον έχουν δει από κοντά, του μοιάζει κιόλας!).; 30/6/05 23:50
ultrasonic15 είπε...: “The basic algorithmic ideas that people are now rushing to patent are so fundamental, the result threatens to be like what would happen if we allowed authors to have patents on individual words and concepts. Novelists or journalists would be unable to write stories unless their publishers had permission from the owners of the words. Algorithms are exactly as basic to software as words are to writers, because they are the fundamental building blocks needed to make interesting products. What would happen if individual lawyers could patent their methods of defense, or if Supreme Court justices could patent their precedents?”

Ένα απίστευτο κείμενο για μία υπόθεση που έχει να κάνει για το αν θα βάζουμε στο μέλλον και άλλους νταβατζήδες στο κεφάλι μας. Όσοι έχουν έστω στοιχειώδεις γνώσεις αλγορίθμων (αλλά έστω και μόνο κοινή λογική) αντιλαμβάνονται το παράλογο του πράγματος. Πολλά πράγματα επίσης, και όχι μόνο τα ολοκληρωμένα προγράμματα, είναι χτισμένα σαν τα LEGO που παίζαμε παιδιά.
Σύμφωνα με την παράλογη λογική που πάνε να επιβάλλουν κάποιες μεγάλες και μονοπωλιακές εταιρείες (βλέπε Microsoft, μεγάλες δισκογραφικές κλπ.) και κάποιοι αμόρφωτοι μεγαλοδικηγόροι ανά τον κόσμο, στο σχολείο (όπως λέει και ο professor) θα έπρεπε να πληρώνουμε τους απόγονους του Newton (και όλους τους φυσικούς που έχουν κάποιο θεώρημα) για να μάθουμε φυσική, τους συγγραφείς για να μάθουμε λογοτεχνία και πάει λέγοντας.

Με τη μουσική πάλι την ίδια φιλοσοφία θέλουν να περάσουν (τους έχω άχτι)... Βγαίνει ο κάθε καραγκιόζης (στα μούτρα σου η μούντζα ρε) με τη μούντζα στο σήμα και λέει ‘όχι στην πειρατεία’. Τι λέτε ωρέ καλόπαιδα? Από πότε η μουσική δημιουργία (καλά έχουμε μουσική δημιουργία τώρα στην ελλάδα – το άλλο με τον τοτό?) έγινε προνόμιο των λίγων και μάλιστα σήμερα με τα τόσα μέσα που έχει ο οποιοσδήποτε θέλει/μπορεί να φτιάξει μουσική?
Κάποιος γνωστός μού είχε πει κάποια στιγμή (μιλάω λίγο σαν τον Καψή or what?) ότι, σύμφωνα με το νόμο, στα ραδιόφωνα το να παίζεις mp3 που τα έχεις κατεβάσει από το internet είναι παράνομο (γι’ αυτό το συγκεκριμένο θέμα ο πιτσιρίκος που είναι και σε ραδιοφωνικό σταθμό θα έχει μια πιο έγκυρη γνώμη). Με ποια λογική?
Όλος ο κόσμος δουλεύει για να ζήσει. Αυτοί θέλουν να πληρώνονται ες αεί κάθε φορά που ακούμε το original cd τους? Άμα οι τραγουδιστάδες το λένε καλά, ας το λένε το τραγούδι στο πάλκο, να παίρνουνε τα λεφτά τους. Και οι συντελεστές των τραγουδιών να πάψουν πια να μας επιβάλλουν το επάγγελμά τους. Υπήρχαν πριν χρόνια επαγγελματίες στιχουργοί, συνθέτες, οργανωμένοι μάλιστα και σε σύλλογο (στην ελλάδα μέχρι και ο σύλλογος των ουφοπαικτών προσπαθεί να επηρεάσει τα πράγματα) που να λένε: ‘ρε παιδιά, δουλειά μας είναι, άμα υπάρχει πειρατεία στη μουσική πώς θα ζήσουμε’? Υπάρχει απάντηση σ’ αυτό: δουλεύοντας. Οι ζωγράφοι πληρώνονται για τον original πίνακα και μόνο, άμα θες αντίγραφο αγοράζεις με κάποιο τρόπο (έχει και αυτός κόστος, όπως έχει και το downloading) αλλά γιατί ο ζωγράφος να πάρει λεφτά? Ο αρχιτέκτονας δηλαδή πρέπει να κόψει κτιριόσημο για το κτίριο που σχεδιάζει σε κάθε έναν που θα μπει μέσα? – η λογική της πειρατείας λέει: δεν μπορεί να περπατάμε όλοι τζάμπα σ ‘αυτό, πώς θα ζήσει? Μια φορά παίρνει τα λεφτά του και μετά λέει ‘πάμε γι’ άλλα’. Ο γλύπτης το ίδιο, ο σκιτσογράφος το ίδιο. Στους συγγραφείς υπάρχει παρόμοιο φαινόμενο, αλλά εδώ είναι πολύ διαφορετική η κατάσταση (είναι τόσο φτηνό ένα βιβλίο και θέλει τόσο χρόνο για να γίνει και τόσο να διαβαστεί, από μικρότερο κοινό μάλιστα, που δεν έχει νόημα – ανάγκη ο άλλος να ψάξει στο νετ να το βρει, να το τυπώσει και τρέχα γύρευε...) που δεν τίθεται τόσο έντονα το ζήτημα κλόπη-paste. Για τους ηθοποιούς περίπου το ίδιο, γιατί και κει υπάρχουν τα ίδια ύποπτα φαινόμενα.
Γιατί όπως είπαμε αυτοί που διαθέτουν τεράστια ισχύ και έχουν στη διάθεσή τους τα καταραμένα τα ΜΜΕ, εν προκειμένω οι κινηματογραφικές εταιρείες (βλέπε ηθοποιούς) όπως και οι δισκογραφικές, βλέπουμε ότι θέλουν να κάτσουν στο κεφάλι μας και να τους πληρώνουμε, γιατί αλλιώς θα χαθεί και θα παρακμάσει η καλλιτεχνική δημιουργία. Είχα διαβάσει στο νετ πριν λίγους μήνες ότι σε μια πολιτεία των ΗΠΑ θεώρησαν παράνομη πράξη το να γράψει ένας τύπος ένα audio cd (από mp3 που ήταν αρχικά) με 10-15 τραγούδια για να τ’ ακούει στο αυτοκίνητο!! Πάμε καλά?
Και όλοι ξέρουμε πώς λειτουργεί το πράγμα εδώ και χρόνια – οι δισκογραφικές στήνουν ραδιόφωνα, παίζουν την κάθε λυματολάσπη 10000 φορές τη μέρα σαν καινούριο σουξέ (υπάρχει βέβαια και πελατεία που γουστάρει – τρελαίνεται μόνο για λυματολάσπη...), λένε στους παραγωγούς πάρε αυτά (€) για να παίζεις αυτές τις λίστες επιτυχιώνε και η ζωή συνεχίζεται (and the beat goes on, που έλεγε και το τραγουδάκι).
Πάντως όλες αυτές οι αλλαγές και η τρέλλα για το authentication της τέχνης οφείλονται στο ιντερνετ. Κάποιοι (για να χρησιμοποιήσω και τους ανάλογους όρους) φαίνεται πως φοβούνται και δεν επιθυμούν έναν ισότιμο και ελεύθερο peer-to-peer κόσμο αλλά έναν master-slave.; 1/7/05 15:12
Roark είπε...: Συμφωνώ με τον ultrasonic ότι είναι σαν ο νεύτωνας να είχε κατοχυρώσει το νόμο της βαρύτητας!

Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με το γονιδιακό υλικό. Εδώ εταιρίες που αποκρυπτογραφούν ένα γονίδιο πάνε και το κατοχυρώνουν και αποκτούν αποκλειστικά δικαιώματα εκμετάλλευσης.

Όμως το γονίδιο δεν είναι δική τους εφεύρεση. Είναι μόνο ανακάλυψη ενός πράγματος που προϋπήρχε στη φύση. Η διαδικασία αποκτυπτογράφησης θα έπρεπε να κατοχυρωθεί, όχι το γονίδιο το ίδιο!; 1/7/05 19:26

Δημοσίευση σχολίου

Πέμπτη, Ιουνίου 30, 2005

All data are numbers, and all numbers are data.

4 σχόλια:

Blog Archive

Contributors

Ελληνικοι Συνδεσμοι

Διεθνεις Συνδεσμοι

Referrers