Παλιό αλλά καλό:
[…] Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα απόδειξης στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, τα νομίμως επικαλούμενα και προσκομιζόμενα έγγραφα και την εν γένει διαδικασία αποδείχθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα εξής: Ο αιτών, γεννήθηκε στην Πάτρα στις 25 Μαΐου 1978 και συνετάγη η υπ’ αριθμ. […] Ληξιαρχική Πράξη γεννήσεως του Ληξιάρχου Δήμου Πατρέων. Στις 10 Δεκεμβρίου 1978 βαπτίσθηκε σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας και έλαβε το κύριο όνομα Κωνσταντίνος. Επειδή όμως αυτός, κατόπιν πρόσφατης σοβαρής, αβίαστης και ελεύθερης απόφασής του έχει αποποιηθεί την Χριστιανική Πίστη της Ανατολικής Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας και προσχώρησε ευσυνειδήτως στη μη αναγνωρισμένη «Ελληνική θρησκεία του Δωδεκαθέου», δεν επιθυμεί να φέρει πλέον το όνομα Κωνσταντίνος, για το λόγο ότι αυτό είναι Χριστιανικό, με λατινική ρίζα, αλλά το αμιγώς ελληνικό όνομα «Κλέαρχος». Επομένως, η βούληση του αιτούντος για μεταβολή του ονόματός του, ενόψει της ανωτέρω μεταβολής της θρησκευτικής του πίστης, κρίνεται δικαιολογημένη και επιβαλλόμενη από σπουδαίο λόγο, που συνδέεται άρρηκτα με την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτησή του, ως και κατ’ ουσία βάσιμη και να μεταβληθεί το κύριο όνομα αυτού, κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό οριζόμενα […].
ΜονΠρωτΠατρών 430/2003, Προεδρεύουσα: Β. Τζούδα, Πρωτοδίκης, δημοσιευμένη εν ΧρΙΔ Γ΄ [2003], 790.
[…] Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα απόδειξης στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, τα νομίμως επικαλούμενα και προσκομιζόμενα έγγραφα και την εν γένει διαδικασία αποδείχθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα εξής: Ο αιτών, γεννήθηκε στην Πάτρα στις 25 Μαΐου 1978 και συνετάγη η υπ’ αριθμ. […] Ληξιαρχική Πράξη γεννήσεως του Ληξιάρχου Δήμου Πατρέων. Στις 10 Δεκεμβρίου 1978 βαπτίσθηκε σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας και έλαβε το κύριο όνομα Κωνσταντίνος. Επειδή όμως αυτός, κατόπιν πρόσφατης σοβαρής, αβίαστης και ελεύθερης απόφασής του έχει αποποιηθεί την Χριστιανική Πίστη της Ανατολικής Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας και προσχώρησε ευσυνειδήτως στη μη αναγνωρισμένη «Ελληνική θρησκεία του Δωδεκαθέου», δεν επιθυμεί να φέρει πλέον το όνομα Κωνσταντίνος, για το λόγο ότι αυτό είναι Χριστιανικό, με λατινική ρίζα, αλλά το αμιγώς ελληνικό όνομα «Κλέαρχος». Επομένως, η βούληση του αιτούντος για μεταβολή του ονόματός του, ενόψει της ανωτέρω μεταβολής της θρησκευτικής του πίστης, κρίνεται δικαιολογημένη και επιβαλλόμενη από σπουδαίο λόγο, που συνδέεται άρρηκτα με την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτησή του, ως και κατ’ ουσία βάσιμη και να μεταβληθεί το κύριο όνομα αυτού, κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό οριζόμενα […].
ΜονΠρωτΠατρών 430/2003, Προεδρεύουσα: Β. Τζούδα, Πρωτοδίκης, δημοσιευμένη εν ΧρΙΔ Γ΄ [2003], 790.
9 σχόλια:
Χμμ, ήδη δε γινόταν αυτό; :-/
Για την συγκεκριμένη θρησκεία μάλλον είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται τέτοια απόφαση. Όπως και να'χη, είναι ενδιαφέρον!
Καλό είναι, όμως, να αντιγράφουμε σωστά την απόφαση. "Ευσυνειδήτως" αποποιήθηκε την πίστη των πατέρων του ο κύριος Κλέαρχος ; Μάλλον "ενσυνειδήτως" είναι η σωστή λέξη. Ενδιαφέρον έχει και το ιστορικό φορτίο των δύο ονομάτων. Κλέαρχος δεν λεγόταν ο αφελής και εύπιστος αρχηγός των Μυρίων Ελλήνων μισθοφόρων που δολοφόνησε ο Τισσαφέρνης μετά την μάχη στα Κούναξα ; Και Κωνσταντίνος δεν λεγόταν ο μεγάλος πολιτικός που έδωσε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ηλικίας τριών αιώνων στον καιρό του, ζωή ένδεκα αιώνων ακόμη ; Και δεν είναι ο ίδιος που έκοψε νόμισμα που έμεινε ανόθευτο για επτάμισυ αιώνες (μέχρι ν' ανέβει στον θρόνο Ελληνόφωνος αυτοκράτορας και να το νοθεύσει) ;
Κλέαρχος ταιριάζει απείρως καλύτερα στον συγκεκριμένο κύριο, ούτε συζήτηση γι αυτό.
Κλέαρχος ταιριάζει απείρως καλύτερα στον συγκεκριμένο κύριο, ούτε συζήτηση γι αυτό.
Χαχα, ο κ. Γεωργάνας έγραψε! :)
Είχα την αίσθηση ότι η ονοματοδοσία ήταν για την Πολιτεία μια αστική πράξη (μπορεί να μην εκφράζομαι σωστά, δεν είμαι νομικός). Συνεπώς από την στιγμή, που κάποιος λάμβανε ένα όνομα πως δεν μπορούσε να το αλλάξει.
Σχετικά με την θρησκευτική ονοματοδοσία, ότι αυτή ήταν κάποια ξεχωριστή διαδικασία, μη υποχρεωτική για την Πολιτεία, αλλά υποχρεωτική για όσα θρησκευτικά συστήματα την δέχονταν.
Με λίγα λόγια είχα την αίσθηση ότι ακόμα και στην μεταστροφή κάποιου προς την επικρατούσα στην Ελλάδα θρησκεία (η συγκεκριμένη απόφαση που παρατέθηκε είναι από την επικρατούσα θρησκεία), πως αστικά δεν θα είχε δικαίωμα να αλλάξει το όνομά του.
ΓΙΓ, στην απόφαση όπως δημοσιεύθηκε στον νομικό τύπο αναφέρει "ευσυνειδήτως", "ενσυνειδήτως" θα ταίριαζε μάλλον καλύτερα. Κλέαρχος ήταν ο γενναίος Λακεδαιμόνιος που έπεσε υπερασπιζόμενος Έλληνες από βαρβάρους. Κωνσταντίνος ήταν ο αιρετικός αυτοκράτορας που δολοφόνησε τον γυιο του. Όλα είνα θέμα αξιολογήσεων σε αυτήν την ζωή.
Ντροπαλέ, υπάρχει δυνατότητα αλλαγής και του ονόματος και του επωνύμου, του πρώτου με δικαστική διαδικασία κατά την εκούσια δικαιοδοσία, του δεύτερου με διοικητική διαδικασία με απόφαση νομάρχη (νομίζω). Η γραφειοκρατία εξηγείται από το ότι το όνομα είναι και λίγο θέμα δημόσιας τάξης, σκέψου π.χ. φυγόποινους, οφειλέτες ή την αναστάτωση που μπορεί να δημιουργηθή στα κάθε είδους αρχεία του δημοσίου. Με άλλα λόγια πρέπει να προβληθεί πάντα κάποιος σοβαρός λόγος και η αλλαγή θρησκεύματος φυσικά και είναι.
Βέβαια η απόφαση έχει και ένα λαθάκι , ονομάζει την εν λόγω θρησκεία "μη αναγνωρισμένη", ενώ δεν προβλέπεται πουθενά επίσημη αναγνώριση θρησκείας, παρά μόνο απαιτείται η θρησκεία να είναι γνωστή, να έχει γνωστά δόγματα κ.λπ.
Αφού δημοσιεύθηκε "ευσυνειδήτως", να έχουμε τον νου μας εμείς οι ασυνείδητοι που δεν προσερχόμεθα στην αληθινή πίστη του Δωδεκαθέου. Με το καλό να μαρτυρήσουμε και για την πίστη μας. Με την λύσσα που έχει πιάσει τους νεοπαγανιστές, κι αυτό το σενάριο παίζει.
Το "ενσυνειδήτως" είναι το σωστό διότι ο μέσος αναγνώστης της αποφάσεως το πιθανώτερο είναι να υποψιασθεί πως ο κύριος Κλέαρχος είχε χάσει τα λογικά του. Ο δικαστής, λοιπόν, μας βεβαιώνει πως, κατά την εκτίμησή του, του δικαστού, ο κύριος Κλέαρχος τα έχει.
Η μόνη λογική ερμηνεία του χαρακτηρισμού "αιρετικός" που προσάπτετε στον Κωνσταντίνο είναι οτι απεστάτησε από την ορθή πίστη των Δώδεκα Θεών και ασπάσθηκε την Χριστιανική πίστη η οποία είναι, κατά την λογική αυτή, αίρεση αυτής του Δωδεκαθέου. Εκτός και αν δεν γνωρίζετε ότι στην πρακτική της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησία το ορθόδοξον ή μη ενός προσώπου δεν κρίνεται με βάση μεμονωμένες απόψεις του, αλλά με το σύνολο των απόψεών του. Ισχυρίζονται, μάλιστα ορισμένοι μελτητές ότι το ισοζύγιο ορθοδόξων προς μη ορθόδοξες απόψεις είναι, ακόμη και για τους μεγαλυτέρους εκκλησιαστικούς συγγραφείς πολύ κοντά στο 50-50% !
Τώρα, όσον αφορά την υιιοκτονία, αυτή αποτελεί παναρχαία παράδοση της Ρώμης από τα χρόνια της δημοκρατίας και θεωρείται προτέρημα, αρετή και καύχημα του πατρός να θυσιάσει τον γιο του, εφ' όσον το απαιτεί το συμφέρον της Ρώμης, εν προκειμένω η σταθερότητα του κράτους. Διότι γνωρίζουμε ότι η διαδοχή ενός ισχυρού ανδρός είναι αιτία αναταράξεων και όσον αυτός κυβερνά.
Αλλά και του Κλεάρχου την γενναιότητα πού την είδατε ; Δεν ήταν αφροσύνη ν'αφήσει τους στρατιώτες του χωρίς αρχηγό ; Και ήταν και επαγγελματίας σταρτιωτικός. Φίλος μου διηγείτο ότι κατά την Κυπριακή κρίση του 1974 και τα επακολουθήσαντα ο μετέπειτα στρατηγός Κυριάκος Σπυριούνης, κατόπιν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, φεύγοντας για κάθε συνάντηση κατά τις πονηρές εκείνες ημέρες πάντοτε φρόντιζε να υποδεικνύει ποιος θα τον αντικαθιστούσε, αν δεν επέστρεφε. Στοιχειώδης προφύλαξη.
ΓΙΓ: Η μόνη λογική ερμηνεία του χαρακτηρισμού "αιρετικός" που προσάπτετε στον Κωνσταντίνο είναι οτι απεστάτησε από την ορθή πίστη των Δώδεκα Θεών και ασπάσθηκε την Χριστιανική πίστη η οποία είναι, κατά την λογική αυτή, αίρεση αυτής του Δωδεκαθέου. Εκτός και αν δεν γνωρίζετε ότι στην πρακτική της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησία το ορθόδοξον ή μη ενός προσώπου δεν κρίνεται με βάση μεμονωμένες απόψεις του, αλλά με το σύνολο των απόψεών του. Ισχυρίζονται, μάλιστα ορισμένοι μελτητές ότι το ισοζύγιο ορθοδόξων προς μη ορθόδοξες απόψεις είναι, ακόμη και για τους μεγαλυτέρους εκκλησιαστικούς συγγραφείς πολύ κοντά στο 50-50% !
Γενικά φαίνεστε διαβασμένος, γιαυτό μου κάνει εντύπωση που διαβάζω τέτοιες, χμ, ανάλαφρες απόψεις. Ο Κωνσταντίνος φυσικά και δεν ήταν εκκλησιαστικός συγγραφέας, ώστε μέσα στον όγκο του έργου του να πη και μια μαλακία παραπάνω, φυσικά και ήταν pontifex maximus, φυσικά και λάτρευε τον sol invictus και φυσικά και βαπτίστηκε από έναν Αρειανό, τον Ευσέβιο Νικομηδείας.
ΓΙΓ: Τώρα, όσον αφορά την υιιοκτονία, αυτή αποτελεί παναρχαία παράδοση της Ρώμης από τα χρόνια της δημοκρατίας και θεωρείται προτέρημα, αρετή και καύχημα του πατρός να θυσιάσει τον γιο του, εφ' όσον το απαιτεί το συμφέρον της Ρώμης, εν προκειμένω η σταθερότητα του κράτους. Διότι γνωρίζουμε ότι η διαδοχή ενός ισχυρού ανδρός είναι αιτία αναταράξεων και όσον αυτός κυβερνά.
Προφανώς αγνοείτε γιατί σκότωσε τον Κρίσπο και γιατί τον διαδέχθηκε όχι ένας, αλλά τρεις γυιοι. Ενδιαφέρον ότι θαυμάζετε τα οθωμανικά έθιμα.
ΓΙΓ: Αλλά και του Κλεάρχου την γενναιότητα πού την είδατε ; Δεν ήταν αφροσύνη ν'αφήσει τους στρατιώτες του χωρίς αρχηγό ; Και ήταν και επαγγελματίας σταρτιωτικός. Φίλος μου διηγείτο ότι κατά την Κυπριακή κρίση του 1974 και τα επακολουθήσαντα ο μετέπειτα στρατηγός Κυριάκος Σπυριούνης, κατόπιν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, φεύγοντας για κάθε συνάντηση κατά τις πονηρές εκείνες ημέρες πάντοτε φρόντιζε να υποδεικνύει ποιος θα τον αντικαθιστούσε, αν δεν επέστρεφε. Στοιχειώδης προφύλαξη.
Ως απολογητή της υιοκτονίας είναι πράγματι λίγο δύσκολο να σας πείσω γιατί ο Κλέαρχος αξίζει μια θέση στην ιστορία.
ΥΓ: Θα προτιμούσα να μην μου απευθύνεστε στον πληθυντικό. :)
Δημοσίευση σχολίου