Τι ανθρωπος ειναι τελικα ο ΓΑΠ?

Βρηκα ενα ενδιαφερον αρθρακι στην "καλυβα ψηλα στο βουνο." Ενδιαφερον οχι βεβαια για την λαγνεια της ονοματοδοσιας, δεν με ενδιαφερουν βασικα καθολου τα ιδια τα ατομα που επηρεαζουν τον ΓΑΠ και τα ονοματα τους. Και να πω την αληθεια βλεπω βυζαντινες συνωμοσιες και μικροψυχα σπρωξιδια γυρω απο τον προεδρο του ΠΑΣΟΚ. Αλλα ο τροπος που λαμβανει ο ΓΑΠ τις αποφασεις του και τα φιλοσοφικα ρευματα που τον επηρεαζουν ειναι οπωσδηποτε ενδιαφεροντα για οποιονδηποτε πολιτη ψηφιζει με βαση ιδεες και τα αποτελεσματα που ζηταει απο τους κυβερνητες του, οχι με βαση κολληματα, παραδοσεις και τι ψηφιζαν οι παππουδες του πριν 60 χρονια.

Εχω πολλα παραπονα απο τον ΓΑΠ, αλλα τουλαχιστον του αναγνωριζω καλες προθεσεις και απουσια πνευματικης αλαζονιας. Ο ανθρωπος ακομα ψαχνει, ακουει, αναζητει.

Ειναι ομως καταλληλος για πρωθυπουργος? Φοβαμαι οτι εχει σημαντικα προβληματα:

Ακουει τοσο τους αλλους που δεν ξερω που ειναι η δικη του θεση. Θυμιζει ελαφρα τον Τονυ Μπλαιρ, μονο που ο Τονυ οταν τελικα πειστει για κατι εχει πολυ μεγαλη δυναμη στο να το κανει πραγματικοτητα. Ο προεδρος του ΠΑΣΟΚ απο την μια δειχνει μια ανοιχτη δημοκρατικη προσωπικοτητα, σεβεται τα ατομικα δικαιωματα και τους πολιτες και ειναι στην κοψη του κυματος στις διεθνεις συζητησεις περι δημοκρατιας, και απο την αλλη καταφευγει σε αηδιαστικα κολπα παλαιοπασοκικου λαϊκισμου (οπως το να αποκαλει τους αγροτες συντροφους και να τους φερεται λες και δεν εχουν ξεσκισει τις μισες ευρωπαϊκες επιδοτησεις σε σπαταλη επιδειξιομανη καταναλωση).

Δεν υπαρχει εσωτερικη συνεπεια λογων και πραξεων και αυτο κοστιζει. Το οτι συμφωνα με το αρθρο, οι λογοι του ειναι κοψε ραψε απο 15 διαφορετικες γνωμες, νομιζω φαινεται. Μπορει ο προεδρος του ΠΑΣΟΚ να νομιζει οτι βαζοντας ολο και λιγο παλιο ΠΑΣΟΚ στις κινησεις του, γλιτωνει την διαρροη των παλαιοφανατικων. Το αμφισβητω, αυτοι οι ανθρωποι ολο και κατι θα βρουν να κλωτσησουν. Ο ιδεατος τους κοσμος περιλαμβανει μια Ελλαδα με 4 εκατομμυρια δημοσιους υπαλληλους και επιδοτουμενους αντιπαραγωγικους αγροτες, πραγμα προφανως αδυνατο. Υπαρχουν ομως πολλοι ανθρωποι στον ιδεολογικο χωρο του ΠΑΣΟΚ που ψαχνουν ενα οραμα, αναζητουν ιδεες. Εν απουσια σοβαρης εναλλακτικης, πεφτουν συχνα στα διχτυα σοσια-ληστων ή χειροτερα αριστερων παμφλεταριων που θα ταιριαζαν στην δεκαετια του 1960...
Ο ΓΑΠ εχει το ονομα, την προβολη και κοινωνικη επιφανεια, τις γνωσεις (?) και την διαθεση να διαδοσει ευρεως καποιες νεες ιδεες. Ο καλυτερος τροπος να το κανει ειναι να μαχηθει ευθεως για αυτες! Οχι αλλες πλαγιες τακτικες, διαμαχες με τον Ε.Βενιζελο για το θεαθηναι (αν το αρθρο εχει δικιο) και χαζη κριτικη στην κυβερνηση. Το ηγετικο προφιλ δεν χτιζεται με αστειες κινησεις εντυπωσιασμου, αλλα με ηγεσια στον κοσμο των ιδεων. Οταν ο κυριος Παπανδρεου ανακαλυψει τελικα το οραμα που εχει για την χωρα, πρεπει να προσπαθησει ανοιχτα και καθαρα να το παρουσιασει και να μας πεισει. Η κρισιμη μαζα απλων ανθρωπων υπαρχει, ακομα και στο ΠΑΣΟΚ, για να στηριχτει ενα σοβαρο οραμα χωρις εσωκομματικα μαγειρεματα. Οι δυνατες ιδεες που παρουσιαζονται καθαρα και σταθερα, μπορουν να προχωρησουν και να παρακαμψουν την σαπιλα ενος κομματικου μηχανισμου οπως απεδειξε ο Κ.Σημιτης (του οποιου η εκλογη στην προεδρια ενος σαπιου αντρεϊκου ΠΑΣΟΚ μου φαινεται ολο και πιο ανεξηγητη).

Για μενα τελικα σημερα το διλημμα στην Ελλαδα εχει ως εξης. Θελουμε:

Α Εναν πολιτικο με καλες προθεσεις, φιλοσοφουντα και ανοιχτο μυαλο, με τα αυτια και τα ματια στραμμενα προς τις διεθνεις εξελιξεις, αλλα που ισως ειναι τελικα πνευματικα και ως προσωπικοτητα ανεπαρκης και δεν μπορει να προωθησει αλλαγες?

Β Ή εναν πολιτικο, ελαφρα επαρχιωτη, που περιεργως παρολη την διεθνη εμπειρια του δεν εχει ξεπερασει πολυ τον μεσο ελληνικο εθνικισμο και ορθοδοξοφανατισμο, στον φιλοσοφικο τομεα δεν τα παει καλα, ειναι μακρια απο την διεθνη πρωτοπορεια σε θεματα δημοκρατιας και φιλοσοφιας, αλλα τουλαχιστον ειναι (για ελληνικα δεδομενα) τιμιος και σταθερος, ξερει που παει και βημα βημα αλλαζει πραγματα στην χωρα προς αυτην την κατευθυνση, μια κατευθυνση που εν τελει ειναι καλυτερη απο την σημερινη κατασταση?

Σιγουρα θα προτιμουσα εναν καμικαζι προεδρο που θα διαλυσει κατεστημενα σαν τον Ιαπωνα Κοϊζούμι, ή εστω μια σταθερη, ησυχη και λογικη φωνη οπως η Ανγκελα Μερκελ ή ακομα και εναν δημιουργικο πανεξυπνο φανφαρονο οπως ο Τονυ Μπλαιρ. Ομως αυτους εχουμε τωρα, αναμεσα σε αυτους πρεπει να επιλεξουμε...