Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006

Η ευρωπαϊκή λύση του Κυπριακού

Η Λύση που προτείνω προβλέπει την υπογραφή μιας Συνθήκης, η οποία ενσωματώνει δύο αυτοτελή κείμενα: αφενός την κυρίως Βασική Συνθήκη και αφετέρου το μελλοντικό Σύνταγμα. Πρόκειται για δύο διακριτά κείμενα, που δεν μπορούν όμως να υπογραφούν ούτε να τεθούν σε ενέργεια χωριστά.

Βασική Συνθήκη

Σκοπός της Συνθήκης είναι να επιλύσῃ τις νομικές και πρακτικές εκκρεμότητες που προκάλεσαν δύο ιστορικά γεγονότα: το πραξικόπημα κατά του νομίμου Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας της 15ης Ιουλίου 1974 και οι τουρκικές εισβολές της 20ής Ιουλίου και 14ης Αυγούστου 1974.

– η νήσος αποστρατιωτικοποιείται. Αποχωρούν όλες οι ελληνικές, τουρκικές, βρετανικές και κυανόκρανες δυνάμεις. Αντ’ αυτών αναπτύσσεται δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για προκαθωρισμένο χρονικό διάστημα υπό την διοίκηση του αρμόδιου Ευρωπαίου Επιτρόπου.

– στα θύματα του Ιουλιανού πραξικοπήματος και των δύο τουρκικών εισβολών δεν χορηγείται in naturam αποζημίωση, αλλά χρηματική. Η αποζημίωση καταβάλλεται στους δικαιούχους από ειδικό ταμείο στο οποίο συνεισφέρουν η Ελληνική και η Τουρκική Δημοκρατία κατά τον λόγο της ζημίας που προκάλεσε εκάστη. Η αποζημίωση καλύπτει κατειλημμένη και κατεστραμμένη περιουσία και ψυχική οδύνη λόγῳ ανθρωποκτονιών και παρεμφερών εγκλημάτων. Πέραν αυτής καταβάλλεται κατ’ αποκοπήν ποσόν απευθείας στην μελλοντική Ομοσπονδική Δημοκρατία της Κύπρου ως αναγνώριση της προσβολής της κυριαρχίας της κατά τα ως άνω γεγονότα. Στο Ταμείο Αποζημιώσεων καλείται να συνεισφέρῃ τον οβολό της και η διεθνής κοινότητα, σχετική υποχρέωση δε αναλαμβάνει και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

– οι Τούρκοι έποικοι απομακρύνονται από τα τουρκοκυπριακά εδάφη εντός δὐο ετών. Εξαιρέσεις επιτρέπονται για ανθρωπιστικούς λόγους, π.χ. γήρας, ασθένεια, μικτοί γάμοι, τριακονταετής παραμονή. Οι περιουσίες τους περιέρχονται μετ’ αποζημιώσεως στο μελλοντικό τουρκικό Ομόσπονδο Κράτος.

– η Ελληνική και η Τουρκική Δημοκρατία ζητούν επισήμως συγγνώμη για την προσβολή της κυπριακής κυριαρχίας.

– τα μελλοντικά εδάφη των Ομοσπόνδων Κρατών καθορίζονται κατά δίκαιη κρίση λαμβανομένων υπόψιν γεωγραφικών, ιστορικών και πολιτικών παραγόντων από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

− καταργούνται οι Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου, εμφατικώς δε τα δικαιώματα παρέμβασης που προβλέπονται σε αυτές.

– από της υπογραφής της Συνθήκης άρχεται η παραγραφή των εγκλημάτων που τελέσθηκαν κατά τα ως άνω γεγονότα. Η αρμοδιότητα δίωξης και τιμωρίας όλων των εγκλημάτων που συνεβησαν μεταξύ 15.7 και 16.8.1974 ανατίθεται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.

− δημιουργείται κοινή επιτροπή ιστορικών με σκοπό την εξιχνίαση της τύχης των αγνοουμένων και γενικώτερα την διαλεύκανση της ιστορικής αλήθειας. Οι συμβαλλόμενοι δεσμεύονται για πλήρη συνεργασία.

– η τήρηση της Συνθήκης τελεί υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Σύνταγμα

Ατομικά δικαιώματα

– τα ατομικά δικαιώματα ελεύθερης μετακίνησης, εγκατάστασης και αγοράς περιουσίας αναγνωρίζονται πλήρως.

– απαγορεύεται κάθε διάκριση βάσει θρησκεύματος ή γλώσσας.


Σχέσεις ΟΔΚ και Ομόσπονδων Κρατών

– η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Κύπρου (ΟΔΚ) αποτελείται από δύο Ομόσπονδα Κράτη, το Ελληνικό και το Τουρκικό. Αποτελεί το διάδοχο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ιδρύεται μετά την υπογραφή της Συνθήκης διά δημοψηφισμάτων και όχι δι’ αυτής.

– η Ομοσπονδιακή Περιοχή της Λευκωσίας δεν περιλαμβάνεται σε κανένα Ομόσπονδο Κράτος και ορίζεται ως πρωτεύουσα της ΟΔΚ. Τα Ομόσπονδα Κράτη ορίζουν τις δικές τους πρωτεύουσες.

– σημαία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας είναι η Κυπριακή Σημαία. Τα Ομόσπονδα Κράτη αποφασίζουν για τις δικές τους σημαίες.

– ως εθνική εορτή ορίζεται η ημερομηνία συστάσεως της ΟΔΚ. Τα Ομόσπονδα Κράτη δικαιούνται να ορίσουν μια επιπλεόν εθνική εορτή σε ομόσπονδο επίπεδο.

– οι λοιπές αργίες καθορίζονται από τα Ομόσπονδα Κράτη.

− στην δημόσια υποχρεωτική εκπαίδευση προσφέρονται και οι δύο γλώσσες, μόνο η μία όμως είναι υποχρεωτική.

– τα Ομόσπονδα Κράτη διατηρούν το δικαίωμα συνάψεως ιδίων διεθνών συμφωνιών, ιδίως εκπαιδευτικού ή πολιτιστικού χαρακτήρα.

− ο πολίτης της ΟΔΚ διατηρεί δύο ιθαγένειες, την ομοσπονδιακή κυπριακή ιθαγένεια, η οποία χορηγείται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, είναι η μόνη που αναγνωρίζεται διεθνώς και συνεφέλκεται διεθνούς δικαίου συνέπειες, και την ομόσπονδη, ελληνική ή τουρκική, η οποία χορηγείται από τα Ομόσπονδα Κράτη και είναι η αποφασιστική για το δίκαιο των Ομόσπονδων Κρατών.

– η ομόσπονδη ιθαγένεια απαγορεύεται να αποτελῄ κριτήριο αρνητικών ή θετικών διακρίσεων.

− οι ομόσπονδες εκλογές για την ανάδειξη δημοτικών και ομόσπονδων αρχών ανήκουν στην αρμοδιότητα των Ομόσπονδων Κρατών. Μεταδημότευση επιτρέπεται μόνο εντός του Ομόσπονδου Κράτους.

­– ομοσπονδιακή γλώσσα της διοίκησης είναι η ελληνική και η τουρκική. Οι ομόσπονδες γλώσσες καθορίζονται από τα Ομόσπονδα Κράτη. Σε κάθε περίπτωση ο πολίτης δικαιούται να απευθύνεται στην Διοίκηση σε οποιαδήποτε ομοσπονδιακή γλώσσα.


Νομοθετική λειτουργία

− η ομοσπονδιακή νομοθετική λειτουργία αποτελείται από δύο σώματα, την Ομοσπονδιακή Βουλή και την Γερουσία. Στην πρώτη η αντιπροσώπευση είναι αναλογική του πληθυσμού, στην δεύτερη ίση για τα δύο Ομόσπονδα Κράτη. Δεν προβλέπονται εθνικές ή άλλες ποσοστώσεις. Η κύρωση συγκεκριμένων σημαντικών ομοσπονδιακών νόμων, όπως όσων αναφέρονται στις ομοσπονδιακές δυνάμεις εσωτερικής ασφαλείας, υπόκειται σε αρνησικυρία. Για τον προϋπολογισμό της ΟΔΚ όμως η αρνησικυρία μπορεί να είναι μόνο αναβλητική.

– οι ομόσπονδες βουλές έχουν υπέρ τους το τεκμήριο νομοθετικής αρμοδιότητας. Εξαιρούνται από αυτήν κυρίως τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, γενικής φορολογίας και απονομής ομοσπονδιακής ιθαγένειας. Υπάγονται σε αυτήν ιδίως τα ζητήματα εκπαίδευσης, υγείας, περιβάλλοντος, δημ. διοίκησης, ενῴ διατηρούν το δικαίωμα επιβολής ομόσπονδης φορολογίας.

− το ομοσπονδιακό δίκαιο υπερισχύει του ομόσπονδου.

– το ευρωπαϊκό δίκαιο υπερισχύει του ομοσπονδιακού.


Εκτελεστική λειτουργία

– η εκτελεστική λειτουργία οργανώνεται κατά το κοινοβουλευτικό σύστημα σε ομόσπονδο και ομοσπονδιακό επίπεδο.

– ο Πρόεδρος της ΟΔΚ είναι ο μοναδικός ανώτατος άρχων, παρόμοιος σε καθήκοντα με τον Πρόεδρο της Ελληνικής και της Τουρκικής Δημοκρατίας.

− οι λεπτομέρειες της συγκρότησης των ομόσπονδων κυβερνήσεων καθορίζονται από τα ομόσπονδα κοινοβούλια.

– ιδρύεται Ομοσπονδιακή Αστυνομία, με συγκεκριμένες αρμοδιότητες, ιδίως καταστολή βαρείας εγκληματικότητας, υπερεθνικού εγκλήματος, διεθνούς αστυνομικής συνεργασίας, αντιτρομοκρατίας και ειδικών αστυνομικών δυνάμεων καταστολής, και Ομοσπονδιακή Ακτοφυλακή. Τα Ομόσπονδα Κράτη διατηρούν το δικαίωμα της ίδρυσης ομόσπονδων σωμάτων ασφαλείας.


Δικαστική λειτουργία

– η δικαστική λειτουργία συγκροτείται κατ’ αρχήν σε ομόσπονδο επίπεδο. Ιδρύεται όμως Ομοσπονδιακό Ακυρωτικό Δικαστήριο, με αντικείμενο τον αναιρετικό έλεγχο πολιτικών, ποινικών και διοικητικών αποφάσεων, και Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο.


Τελικές διατάξεις

– η ΟΔΚ είναι αποστρατιωτικοποιημένο κράτος. Σε περίπτωση εχθρικής επίθεσης διατηρεί το δικαίωμα πρόσκλησης τρίτου κράτους ή διεθνούς οργανισμού ως υπερασπιστή. Για μεταβατική περίοδο είκοσι ετών την εξωτερική ασφάλεια της νήσου εγγυάται η ΕΥΡΩπαϊκήΔΥναμηΚύπρου, οριζόμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

– μεταβολή του πολιτεύματος της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Ένωσης και της Διχοτόμησης, προύποθέτει έγκριση από τα 4/5 των ψηφοφόρων σε ειδικό δημοψήφισμα.

12 σχόλια:

Andrew είπε...

Λύσεις πολλές έχουν προταθεί, αν όμως δεν υπάρχει η επιθυμία εξεύρεσης λύσης είναι κενό γράμμα. Πάντως η προτεινόμενη λύση είναι διάτρητη, ένα ομοσπονδιακό σύστημα όπως του Καναδά θα ήταν πολύ καλύτερη λύση, εφόσον βέβαια υπάρχει η επιθυμία λύσης.

Ας πάρουμε π.χ. τα άτομα τα οποία έχουν γεννηθεί στο κατεχόμενο τμήμα, θα δημιουργήσουμε νέους πρόσφυγες (άσχετα του κατά πόσο οι γονείς τους βρέθηκαν νόμιμα εκεί);
Οι κάτοικοι της Κύπρου θα έχουν διπλή ιθαγένεια εντός του ίδιου κράτους ενώ ιθαγένεια ορίζεται μοναδική για κάθε κράτος;
Μεταδημότευση επιτρέπεται μόνο εντός του ομόσπονδου κράτους; Την ελευθερία μετακίνησης την ξεχνάμε που βρίσκεται 2 παραγράφους πιο πάνω; Ας μην πάρουμε και τις περιπτώσεις μικτών γάμων από τις 2 ομοσπονδίες με τα προβλήματα που θα προκύψουν μετά. Τέλος οι Βρεταννικές δυνάμεις αποτελούν τμήμα παλαιότερης συνθήκης, της οποίας τις υποχρεώσεις θα αναγνωρίζει η Κύπρος σαν διάδοχο κράτος.

Kensai είπε...

-οι Τούρκοι έποικοι απομακρύνονται από τα τουρκοκυπριακά εδάφη εντός δὐο ετών. Εξαιρέσεις επιτρέπονται για ανθρωπιστικούς λόγους, π.χ. γήρας, ασθένεια, μικτοί γάμοι, τριακονταετής παραμονή. Οι περιουσίες τους περιέρχονται μετ’ αποζημιώσεως στο μελλοντικό τουρκικό Ομόσπονδο Κράτος.

Παραείναι πολλοί οι Τούρκοι έποικοι για να δεχθούν την υποχρεωτική απομάκρυνση ή για να φτάσει η χρηματική αποζημίωση που θα χρειαστεί...

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

andrew: Λύσεις πολλές έχουν προταθεί, αν όμως δεν υπάρχει η επιθυμία εξεύρεσης λύσης είναι κενό γράμμα.

Εγώ πάλι θα αντιστρέψω το επιχείρημα, andrew: μήπως δεν υπάρχει επιθυμία λύσης από την δική μας μεριά (δική μας μεριά είναι η ελληνοκυπριακή καθ' όσον μου πέφτει λόγος) επειδή κανένα από τα "σχέδια" δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα;

andrew: ένα ομοσπονδιακό σύστημα όπως του Καναδά θα ήταν πολύ καλύτερη λύση

Σε τι διαφέρει; Γράψε!

andrew: Ας πάρουμε π.χ. τα άτομα τα οποία έχουν γεννηθεί στο κατεχόμενο τμήμα, θα δημιουργήσουμε νέους πρόσφυγες (άσχετα του κατά πόσο οι γονείς τους βρέθηκαν νόμιμα εκεί);

Αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστή εν μέρει με τα ανθρωπιστικά κριτήρια. Όποιος δεν φταίει προσωπικά για το έγκλημα πολέμου που διαπράχθηκε με την πληθυσμιακή αλλοίωση, ίσως δεν θα έπρεπε να υποστή τις συνέπειες. Κάποιοι πάντως, και πολλοί, θα πρέπη να φύγουν, για να ανατραπή το έγκλημα.

andrew: Οι κάτοικοι της Κύπρου θα έχουν διπλή ιθαγένεια εντός του ίδιου κράτους ενώ ιθαγένεια ορίζεται μοναδική για κάθε κράτος;

Μοναδική θα είναι, η ομόσπονδη ιθαγένεια είναι κάπως υπερβολικός όρος, αλλά δεν έχω άλλη πρόχειρη λέξη για αυτήν την εσωτερική ιθαγένεια. Απλώς θέλω να δώσω στον Κύπριο Έλληνα κάποια δικαιώματα εντός του ομόσπονδου κράτους που δεν θα έχη ο Κύπριος Τούρκος και τανάπαλιν.

andrew: Μεταδημότευση επιτρέπεται μόνο εντός του ομόσπονδου κράτους; Την ελευθερία μετακίνησης την ξεχνάμε που βρίσκεται 2 παραγράφους πιο πάνω;

Χμ, κοίτα, δεν νομίζω ότι η ελευθερία μεταδημότευσης (: σε ποια δημοτολόγια είμαι γραμμένος και κατ' επέκταση πού ψηφίζω, όχι πού κατοικώ, εργάζομαι ή επιχειρώ) ανήκει στην γενική ελευθερία μετακίνησης κ.λπ. Ξεκαθαρίζω φυσικά ότι το σωστό θα ήταν να υπήρχε και αυτή η ελευθερία, κάνω όμως μια παραχώρηση για προφανή πολιτική σκοπιμότητα.

andrew: Ας μην πάρουμε και τις περιπτώσεις μικτών γάμων από τις 2 ομοσπονδίες με τα προβλήματα που θα προκύψουν μετά.

Εύστοχη παρατήρηση, αλλά δεν είναι και τόσο φοβερό. Απλώς τα τέκνα θα έχουν την μία από τις δύο ομόσπονδες ιθαγένειες, όποια δηλώσουν οι γονείς. Και από μικτούς γάμους στην Κύπρο...

andrew: Τέλος οι Βρεταννικές δυνάμεις αποτελούν τμήμα παλαιότερης συνθήκης, της οποίας τις υποχρεώσεις θα αναγνωρίζει η Κύπρος σαν διάδοχο κράτος.

Ναι, το ξέρω. Δυστυχώς. Έχουν φροντίσει να κατοχυρωθούν και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο οι αιδοιόκυνες.

Kensai, ναι, μπορεί. Για να υπάρξη λύση πολλά είναι τα εξωνομικά απίθανα δεδομένα που πρέπει να συμβούν, κάποια όμως πρέπει να τα θεωρήσω δεδομένα για να προτείνω μια λύση: επιθυμία λύσης, όπως λέει και ο andrew, και φράγκα (ή μάλλον ευρά).

gb είπε...

Εναποθέτεις τη λύση του Κυπριακού στην Ε.Ε. και τό απομονώνεις απο τις διεθνείς του σχέσεις.
Το σημαντικότερο παραβλέπεις τις διαφορές δύο βασικών στρατηγικών εντός της Ε.Ε.
Τουλάχιστον μία αναφορά σε αυτές τις διαφορές μπορεί να προσδώσει και μιά χαραμάδα για τη λύση.

Spinoza είπε...

Ενδιαφέρον. Θα μ'ενδιέφερε να πληροφορηθώ κάπως, μπορείτε να με παραπέμψετε κάπου για να τσεκάρω, δεν χρειάζετε να μπείτε στον κόπο εσείς, ποιες από τις προτάσεις σας έχουν κάποιο διπλωματικό προηγούμενο.

Ας πούμε, υπάρχει προηγούμενο απομάκρυνσης εποίκων;

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

gb, το Κυπριακό εκκρεμεί στον ΟΗΕ πάνω από 50 χρόνια. Το "καλύτερο" που μπόρεσε να κάνη ήταν το γνωσό ακριβοδίκαιο σχέδιο. Ευχαριστώ πολύ, δεν θα πάρω άλλο. οι στρατηγικές τέλος στις οποίες αναφέρεσαι έχουν να κάνουν με την πολιτική. Όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ΕΕ δεν μπορεί παρά να έχη μία και μόνη στρατηγική. Την γνωστή. Προτιμώ να εμπιστευτώ το Κυπριακό στο ΕΔΔΑ παρά στο ΣυμβΑσφ.

spinoza, η μόνη περίπτωση που μπορώ να σκεφτώ είναι φυσικά οι έποικοι στην Γάζα. Ε, δεν υπάρχουν και πολλά κράτη που να έχουν διαπράξει πρόσφατα το έγκλημα αυτό, η Τουρκία, το Ισραήλ, άντε και η Ινδονησία (νομίζω)... Όλα τα άλλα που γράφω δεν είναι βασικά παρά αντιγραφή της κλασσικής δομής ενός ομοσπονδιακού κράτους, με τις κάποιες παραχωρήσεις στους Τούρκους, όπως η αποστρατιωτικοποίηση και η απαγόρευση μεταδημότευσης. Το επιχείρημά μου είναι ότι ποτέ δεν τέθηκε στο τραπέζι ένα παρόμοιιο τίμιο σχέδιο, ανταποκρινόμενο σε ό,τι ισχύει σε ΌΛΕΣ τις ομοσπονδιακές χώρες του δυτικού κόσμου.

Andrew είπε...

Η σημαντική διαφορά που υπάρχει είναι η μεταδημότευση, η οποία δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Οταν το ίδιο δικαίωμα το έχουν όλοι οι κάτοικοι της ΕΕ εντός της ΕΕ.

Η νομοθετική επιβολή της ομόσπονδης βουλής (και κυβέρνησης) είναι επίσης πολύ σημαντική και ο ακριβής τρόπος ορισμού της. Μπορεί π.χ. να θέλουν να επιβάλλουν στην Β. Κύπρο την Σαρία.

Οσο για τους έποικους (και τα τέκνα τους κυρίως) είναι νομικά δυνατό να απομακρύνεις και να τους αφήσεις χωρίς ιθαγένεια και υπηκοότητα; Διότι και το πιθανότερο είναι να μην αποδεκτούν καν την Τουρκική υπηκοότητα καθώς και να προσφύγουν διεκδικώντας το right of soil, εφόσον έχουν γεννηθεί και ζήσει όλη τους τη ζωή εκεί. Kαλώς ή κακώς τώρα η πλειοψηφία των κατοίκων της Β. Κύπρου είναι οι έποικοι και οι απόγονοι τους.

Για την εκπαίδευση είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν 2 υποχρεωτικές γλώσσες, στην δε ανώτατη εκπαίδευση να επιλέγει το πανεπιστήμιο την γλώσσα διδασκαλίας.

Τώρα για την περιοχή πρωτεύουσας δημιουργούνται και άλλα προβλήματα, μια και πρακτικά ο μισός πληθυσμός της Κύπρου ζει στην Λευκωσία και αναγκαστικά εκεί θα πρέπει να ενωθούν οι κοινότητες.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

andrew: Η σημαντική διαφορά που υπάρχει είναι η μεταδημότευση, η οποία δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Οταν το ίδιο δικαίωμα το έχουν όλοι οι κάτοικοι της ΕΕ εντός της ΕΕ.

Το έχω σκεφτεί, έχεις απόλυτο δίκιο: θα είναι τουλάχιστον σόλοικο να ψηφίζουν για δήμαρχο Κερύνειας οι Άγγλοι που έχουν εξοχικό εκεί και όχι οι Ε/Κ! Είναι ο μόνος τρόπος όμως που μπορώ να σκεφτώ που δίνει στους Τ/Κ πλήρη έλεγχο των περιοχών τους (και στους Ε/Κ) αντιστοίχως, χωρίς να προσβάλλη ατομικά δικαιώματα (και ο Ε/Κ της Κερύνειας κάπου θα ψηφίζη για δήμαρχο και ομόσπονδη βουλή!). Θα ήμουν πολύ ευτυχής αν οι Τ/Κ απέρριπταν αυτόν τον όρο, δυστυχώς όμως δεν θα δέχονταν ούτε καν αυτό το πολύ λογικό, που κατά συγκατάβαση προτείνω. Το γιατί θα το απέρριπταν ίσως λέγεται 11ο Σώμα Στρατού και ίσως έχει να κάνη με το ποιος στην πραγματικότητα δεν θέλει να ζήση με τον άλλο.

andrew: Η νομοθετική επιβολή της ομόσπονδης βουλής (και κυβέρνησης) είναι επίσης πολύ σημαντική και ο ακριβής τρόπος ορισμού της. Μπορεί π.χ. να θέλουν να επιβάλλουν στην Β. Κύπρο την Σαρία.

Όχι, γιατί το ομοσπονδιακό δίκαιο υπερέχει του ομόσπονδου (Bundesrecht bricht Landesrecht, θα μου επιτρέψης το γερμανικό απόφθεγμα).

andrew: Οσο για τους έποικους (και τα τέκνα τους κυρίως) είναι νομικά δυνατό να απομακρύνεις και να τους αφήσεις χωρίς ιθαγένεια και υπηκοότητα; Διότι και το πιθανότερο είναι να μην αποδεκτούν καν την Τουρκική υπηκοότητα καθώς και να προσφύγουν διεκδικώντας το right of soil, εφόσον έχουν γεννηθεί και ζήσει όλη τους τη ζωή εκεί. Kαλώς ή κακώς τώρα η πλειοψηφία των κατοίκων της Β. Κύπρου είναι οι έποικοι και οι απόγονοι τους.

Σου έχω νέα: ούτε τώρα έχουν ιθαγένεια!. Σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται πολιτοποίηση, μαζική απονομή ιθαγενείας, χωρίς να ερωτηθή κανένας. Αν και νομίζω ότι πρέπει να διατηρούν και την τουρκική, οπότε κανένα πρόβλημα. Κάτι ακόμα: δεν θα έλεγες ποτέ "καλώς ή κακώς σφάχτηκαν 7000 Βόσνιοι στην Σρεμπρένιτσα", έτσι δεν είναι; Τα εγκλήματα πολέμου είναι παντού εγκλήματα πολέμου, είναι παντού "κακώς".

andrew: Για την εκπαίδευση είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν 2 υποχρεωτικές γλώσσες, στην δε ανώτατη εκπαίδευση να επιλέγει το πανεπιστήμιο την γλώσσα διδασκαλίας.

Εντάξει, αυτά είναι λεπτομέρειες, είναι προς συζήτηση. Στο Βέλγιο ας πούμε είναι υποχρεωτικά και τα γαλλικά και τα ολλανδικά;

Ανώνυμος είπε...

Μου φαίνεται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι Έλληνες / Ελληνοκύπριοι έχουν εγκλωβιστεί στην ιδέα ενός κράτους και δυστυχώς και η πρόταση Συντάγματος εδώ δεν ξεφεύγει από αυτήν την αδιέξοδη θέση.

Από ότι καταλαβαίνω, ο λόγος για τον οποίο οι Έλληνες θέλουμε ένα αδιαίρετο Κυπριακό κράτος είναι γιατί κυρίως έχουμε 80% του πληθυσμού και θεωρούμε ότι με ένα κράτος θα το ελέγχουμε εμείς (ιδίως τώρα που έχουμε και την οικονομική δύναμη). Για την ακρίβεια, πολλοί έχουν στο νου τους μια κατάσταση αλλά Βουλγαρίας, όπου (εάν γνωρίζω καλά) τα μέλη της τουρκικής μειονότητας (η οποία είναι επίσης περίπου 15-20%) έχουν ατομικά πολιτικά δικαιώματα αλλά η μειονότητα η ίδια δεν έχει συλλογικά δικαιώματα (πχ. ποσοστό των βουλευτών / υπουργών κτλ να είναι Τούρκοι κτλ).

Και συμφωνώ εάν ήμασταν το 1970, το «σωστό» θα ήταν όντως η ύπαρξη ενός και μόνο κράτους (χωρίς ομοσπονδίες κτλ) αλλά Βουλγαρία, στο οποίο επιπλέον θα προστατεύονται οι μειονότητες σύμφωνα με τους κανόνες της Ε.Ε. κτλ. Όταν υπάρχει μια περιοχή με 80% του πληθυσμού σε μια εθνότητα και το υπόλοιπο 20% δεν είναι μαζεμένο σε μια περιοχή αλλά είναι διασκορπισμένο στο νησί (όπως λίγο πολύ ήταν η κατάσταση προ της εισβολής), δεν έχει λογική να χωρίσουμε το κράτος σε 2 ομόσπονδα κρατίδια. Αλλιώς η Βουλγαρία και πολλές άλλες χώρες, θα αισθάνονταν πολύ ανασφαλείς!

Ωστόσο δυστυχώς δεν είμαστε στο 1970 και η ιδέα του ενιαίου μη-ομόσπονδου κράτους δεν είναι πια εφικτή (ίσως ούτε και δίκαιη). Γιατί τώρα εδώ και 30-35 χρόνια έχουμε δύο ξεχωριστές κοινότητες και δεν είναι καθόλου σαφές γιατί το δίκαιο είναι να υποτάξουμε πολιτικά την μια στην άλλη, ή να μετακινήσουμε κόσμο από τα σπίτια στα οποία γεννήθηκαν κτλ. Μου φαίνεται ότι αρκετοί Ελληνοκύπριοι (ίσως συμπεριλαμβανομένου και του Τ. Παπαδόπουλου) συνεχίζουν να πιστεύουν ότι ένα αδιαίρετο κράτος είναι εφικτό λόγω των πολιτικών πλεονεκτημάτων που έχει η Κύπρος λόγω της ένταξης στην Ε.Ε. και λόγω της ασφάλειας που ίσως να νιώθουν οι τουρκοκύπριοι σε ένα Ελληνοκυπριακό κράτος λόγω και πάλι της Ε.Ε. Δυστυχώς πιστεύω ότι αυτό δεν είναι εφικτό καθώς – ακόμα και εάν οι Τουρκοκύπριοι το αποδεκτούν – η Τουρκία θα το υπονομεύσει. Και η Ε.Ε. και η Η.Π.Α. δεν θα θέλουν να δυσαρεστήσουν την Τουρκία (η οποία τρώει ήδη αρκετά χαστούκια από την Ε.Ε. και πιθανόν από τους Κούρδους του Ιράκ).

Και, μεταξύ μας, είναι και επικίνδυνο για μας γιατί καθότι για δημογραφικούς λόγους είναι αρκετά πιθανόν σε 30 χρόνια πχ, να βρούμε τους Τουρκοκύπριους να είναι η πλειοψηφία στο νησί (δείτε την αύξηση του πληθυσμού στην Τουρκία και στην Ελλάδα – μπορεί η τουρκοκρατούμενη Κύπρος να μην ακολούθησε την Τουρκία στην αύξηση του πληθυσμού μέχρι τώρα αλλά αυτό είναι κυρίως λόγω της μετανάστευσης λόγω φτώχιας και απομόνωσης).

Το κακό είναι ότι από φυσιολογική αντίδραση, η Ελληνική πλευρά συνεχίζει να πιέζει για ένα όσο γίνεται πιο ενιαίο κράτος χωρίς να καταλαβαίνει ότι από την στιγμή που απομακρυνθούμε από την κατάσταση «Βουλγαρίας», ένα τέτοιο ενιαίο κράτος μάλλον δεν μας συμφέρει. Άλλωστε γι αυτό και απορρίφθηκε το σχέδιο Ανάν από τους Ελληνοκύπριους. Όχι γιατί το σχέδιο δεν ήταν «ισορροπημένο» ή κάποιες λεπτομέρειες ήταν προβληματικές. Αλλά γιατί οι Ελληνοκύπριοι δεν είχαν κανένα λόγο να αποδεκτούν να μοιράζονται την εξουσία –και μάλιστα με δύσκολες και μπερδεμένες διαδικασίες – με τους Τουρκοκύπριους. Και, εν τέλει, πιστεύω ότι το προτεινόμενο Σύνταγμα εδώ θα ήταν εξίσου μη δημοφιλές με τους Ελληνοκύπριους για παρόμοιους λόγους.

Προσωπικά πιστεύω ότι the second best solution μετά από την ανέφικτη λύση Βουλγαρίας, είναι δύο ξεχωριστά κράτη. Τα τρία μεγάλα πλεονεκτήματα με αυτό το σχέδιο είναι ότι: α) οι Ελληνοκύπριοι δεν θα χάσουν τον έλεγχο του ίδιου τους του κράτους, β) δεν θα δημιουργήσουμε ένα δύσκολο και unworkable σύστημα το οποίο πιθανότατα θα δημιουργήσει παραπάνω τριβές και προβλήματα μεταξύ των κοινοτήτων και γ) επειδή θα δώσουμε στην Τουρκία αυτό που πάντα ζητούσε, κατά πάσα πιθανότητα θα μπορέσουμε να πάρουμε πολλά ανταλλάγματα (περιουσίες, εδάφη κτλ). Το μόνο μειονέκτημα που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι θα έχουμε λίγο ή καθόλου έλεγχο πάνω στο Τουρκοκυπριακό κράτος (έποικους, τουρκικές βάσεις κτλ) αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα μας νοιάζει τόσο εάν έχουμε δύο ξεχωριστά κράτη.

Συγνώμη για το μεγάλο post!

Ανώνυμος είπε...

"τα μελλοντικά εδάφη των Ομοσπόνδων Κρατών καθορίζονται κατά δίκαιη κρίση λαμβανομένων υπόψιν γεωγραφικών, ιστορικών και πολιτικών παραγόντων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. "
αυτό είναι που δε βλέπω και τόσο εφικτό. Γιατί ο χαρκατηρισμός "δίκαια" μπορεί να έχει διαφορετική ερμηνεία για την κάθε πλευρά.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

alkis, Έγραψα έχοντας κατά νου ότι η πλειοψηφία θέλει ένα κράτος. Καθόλου δεν πίστεύω ότι το ένα κράτος είναι το δικαιότερο. Όπως καλά γνωρίζεις, η ιδέα του ενός κράτους ιστορικά επιβλήθηκε και στις δύο κοινότητες, οι οποίες δεν την ήθελαν.

alkis: Ωστόσο δυστυχώς δεν είμαστε στο 1970 και η ιδέα του ενιαίου μη-ομόσπονδου κράτους δεν είναι πια εφικτή (ίσως ούτε και δίκαιη).

Εγώ πάντως δεν πρότεινα μη ομόσπονδο κράτος (ούτε κανείς άλλος εξ όσων γνωρίζω).

alkis: Και, μεταξύ μας, είναι και επικίνδυνο για μας γιατί καθότι για δημογραφικούς λόγους είναι αρκετά πιθανόν σε 30 χρόνια πχ, να βρούμε τους Τουρκοκύπριους να είναι η πλειοψηφία στο νησί

Αν και δεν είχα σκοπό να μπω σε πολιτικές εκτιμήσεις, αυτό που γράφεις είναι πάντως λάθος: δεν προλαβαίνουν προτού πλουτίσουν (σχετικώς). Εν πάση περιπτώσει αυτός είναι λόγος για να δεχθούν οι Τ/Κ το Σύνταγμα, όχι για να το απορρίψουν.

alkis: επειδή θα δώσουμε στην Τουρκία αυτό που πάντα ζητούσε, κατά πάσα πιθανότητα θα μπορέσουμε να πάρουμε πολλά ανταλλάγματα (περιουσίες, εδάφη κτλ).

Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Όταν υποχωρής από την θέση σου και δίνης στον αντίπαλο αυτό που ζητάει, λογικό είναι να σου ζητήση περισσότερα, όχι να σου δώση περισσότερα!

ναυάγιο: αυτό είναι που δε βλέπω και τόσο εφικτό. Γιατί ο χαρκατηρισμός "δίκαια" μπορεί να έχει διαφορετική ερμηνεία για την κάθε πλευρά.

Προφανώς. Κανείς δεν είπε ότι είναι κάτι εύκολο. Υπάρχει όμως και μια προεργασία 30 χρόνων και κάποιες «πραγματικότητες» που λένε και οι ντενκτασικοί. Θες να γίνω συγκεκριμένος; Η Κερύνεια, ο Καραβάς, το Κιόνελι, οι Χαμίτ Μάντρες, τα χωριά των Μαρωνιτών, η Καρπασία στον πυρήνα του Τ/Κ ομόσπονδου κράτους. Τα μεγάλα ελληνικά χωριά του κάμπου της Μεσαορίας, όπως η Άχνα και η Λύση, καθώς και το Βαρώσι, στο Ε/Κ ομόσπονδο κράτος. Η Μόρφου παίζεται.

Δ

Ανώνυμος είπε...

Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω γιατί συζητάμε και προτείνουμε (;) ένα ομόσπονδο αλλά ενιαίο κράτος αντί δύο ξεχωριστών κρατών (δεδομένου, όπως είπαμε, ότι το ιδανικό για τους έλληνες, ενιαίο μη ομόσπονδο κράτος δεν είναι πια εφικτό).

Εκτός εάν αυτό που λες είναι ότι όντως το ομόσπονδο κράτος δεν είναι η καλύτερη λύση για καμία από τις δύο κοινότητες αλλά είναι η μόνη εφικτή καθότι η λύση 2 ξεχωριστών κρατών δεν θα γίνουν αποδεκτά για συναισθηματικους κυρίως λόγους.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock