"Για όνομα του θεού, σταματήστε την βοήθεια!"

Η κραυγή απελπισίας ενός Αφρικανού!

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Κενυάτης οικονομολόγος James Shikwati, αναλύει την τραγωδία της οικονομικής βοήθειας στην Αφρική και τις καταστροφικές επιπτώσεις της στις εύθραυστες αφρικανικές οικονομίες. Όλη η ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο Spiegel εδώ. Ανάμεσα στα άλλα επισημαίνει:

Τέτοιες προθέσεις βοήθειας καταστρέφουν την αφρικανική ήπειρο εδώ και 40 χρόνια. Είναι τρομερά χαρακτηριστικό ότι οι χώρες που όλα αυτά τα χρόνια έχουν δεχτεί την μεγαλύτερη βοήθεια είναι αυτές που βρίσκονται στην χειρότερη κατάσταση! Αν οι βιομηχανικές χώρες θέλουν να βοηθήσουν την Αφρική να σταθεί στα πόδια της πρέπει να σταματήσουν αμέσως κάθε βοήθεια (και να καταργήσουν τους προστατευτισμούς τους λέω γω).

Το μόνο που κατάφερε η οικονομική βοήθεια τόσα χρόνια, είναι να χρηματοδοτήσει τεράστιους άχρηστους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και να δημιουργήσει μια εκτεταμένη διαφθορά. Οι Αφρικανοί έμαθαν αντί να είναι ανεξάρτητοι ότι είναι πολύ πιο εύκολο και οικονομικό να παριστάνουν τους ζητιάνους. Επιπλέον η αναπτυξιακή βοήθεια αδυνατίζει παντού τις τοπικές αγορές και εξαφανίζει το αναγκαίο πνεύμα της επιχειρηματικότητας που χρειάζεται για να στηθεί μια υγιής οικονομία.

Όπως είχε δημόσια, ξεδιάντρωπα και κυνικά δηλώσει ο Jean Bedel Bokassa, μέχρι πρόσφατα τύρρανος της Κεντρικής Αφρικανικής Δημοκρατίας: "The French government pays for everything in our country. We ask the French for money. We get it, and then we waste it."

Το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας καταλήγει στα χέρια των διεφθαρμένων πολιτικών που το χρησιμοποιούν με καθαρά φυλετικά κριτήρια. Ένα επίσης μεγάλο μέρος καταλήγει στην μαύρη αγορά, όπου πωλείται σε πολύ χαμηλές τιμές. Έτσι καταστρέφονται πλήρως όμως οι τοπικοί αγρότες και παραγωγοί αφού δεν μπορούν να ανταγωνιστούν το μηδενικό κόστος της δωρεάν βοήθειας. Έτσι οι ντόπιοι αργότες βγαίνουν από την αγορά, μηδενίζεται η παραγωγή τους, τα ντόπια αποθέματα τροφίμων εξαφανίζονται και έτσι την επόμενη χρονιά υπάρχει πάλι λιμός και πείνα και ανάγκη για νέα βοήθεια. Ένας απαίσιος φαύλος κύκλος (τον οποίο οι εξ επαγγέλματος "ανθρωπιστές" και "ευαισθητοποιημένοι" και αγνοούν και για τον οποίο είναι υπεύθυνοι).

Ακόμα και οι χαμηλού εργατικού κόστους βιομηχανίες της Αφρικής δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα προϊόντα της οικονομικής βοήθειας, γεγονός που φαίνεται πιο τραγικά στην κλωστοϋφαντουργία. Όπως εξηγεί ο James Shikwati το 1997, 137.000 εργάτες δούλευαν στην αναπτυσσόμενη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας της Νιγηρίας. Το 2003 το νούμερο είχε πέρσει στους 57.000! Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλούς άλλους κλάδους της αφριακνικής οικονομίας.

Οι οικονομίες των περισσότερων αφρικανικών χωρών είναι πολύ πρωτόγονες και ευαίσθητες. υτό που χριεάζονται είναι η ευκαιρία να σταθούνε οι ίδιες στα πόδια τους, να γίνουν ανεξάρτητες και αυτάρκεις καλύπτοντας από μόνες τους (με την παραγωγή τους και το εμπόριό τους) τις ανάγκες τους. Η μηδενικού κόστους βοήθεια μόνο Αυτό δεν κάνει. Καταστρέφει εκτός των αγροτών και τις υποτυπώδεις βιομηχανικές τους προσπάθειες, δημιουργώντας εξατρημένες οικονομικά κοινωνίες, διεφθαρμένες εξουσίες και περισσότερη εξαθλίωση.

Αυτό που χρειάζεται η Αφρική και ο υπόλοιπος αναπτυσσόμενος κόσμος είναι οικονομική ελευθερία και ανοιχτή πρόσβαση στις διεθνείς αγορές για τα προϊόντα τους.