Σάββατο, Ιουλίου 23, 2005

Η παγκοσμιοποίηση του τρόμου

O κύκλος των επιθέσεων της ισλαμοφασιστικής τρομοκρατίας δεν λέει να κλείσει, και ούτε θα κλείσει. Όπως αναφέρει το BBC Στα 59 ανέρχεται, σύμφωνα με τον τελευταίο επίσημο απολογισμό, ο αριθμός των θυμάτων των βομβιστικών επιθέσεων που σημειώθηκαν την Παρασκευή στα αιγυπτιακά θέρετρα Σαρμ ελ Σεΐχ και Νάαμα Μπέι, στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας. Περισσότεροι από εκατό άνθρωποι έχουν τραυματιστεί, καθώς οι εκρήξεις σημειώθηκαν σε υπαίθρια παζάρια και ξενοδοχεία στην ακμή της τουριστικής περιόδου. Τον περασμένο Οκτώβριο 34 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί σε επίθεση στην πόλη Τάμπα, ενώ το 1997, 58 τουρίστες είχαν χάσει τη ζωή τους σε επίθεση κατά λεωφορείου που τους μετέφερε στην πόλη Λούξορ.

Η τρομοκρατία μας αφορά όλους, όσο και αν θέλουμε στρουνθοκαμηλίζοντας να την φορτώνουμε στους άλλους. Η χτεσινή επίθεση στην Αίγυπτο που σκότωσε εκτός από Ευρωπαίους τουρίστες δεκάδες Άραβες από την Αίγυπτο, το Κατάρ, το Κουβέιτ κ.α είναι άλλος ένας κρίκος στην αιματοβαμμένη αλυσίδα των δολοφονιών της. Αιγύπτιοι μικροπωλητές που ανατινάζονται μέσα σε κατάμεστα παζάρια, Αμερικάνοι και κάθε άλλης εθνικότητας εργαζόμενοι στο γραφείο τους, Ιρακινοί πολίτες την ώρα που πάνε να ψηφίσουν ή να ψωνίσουν, Βρετανοί και κάθε άλλης εθνικότητας άνθρωποι την ώρα που πάνε στη δουλειά τους, Άραβες τουρίστες ανατινάζονται μέσα στα ξενοδοχεία τους, αλγερινές οικογένειες σφάζονται μέσα στα σπίτια τους, ρώσικες οικογένειες ανατινάζονται μέσα στις πολυκατοικίες τους, Ισραηλινοί πολίτες γίνονται κομμάτια μέσα στα λεωφορεία τους ή την ώρα που πίνουν καφέ, Ινδοί στο Κασμίρ, αντίπαλες θρησκευτικές ομάδες στο Ιράκ την ώρα που προσεύχονται, Λιβανέζοι πολιτικοί αντίπαλοι της Συρίας και της Χεζμπολά, ινδουϊστές και τουρίστες στο Μπαλί, Έλληνες τουρίστες στην Αίγυπτο γαζώνονται με Καλάσνικωφ κ.ά.

Ο ατελείωτος κατάλογος δείχνει ξεκάθαρα την συνολική αντιπαράθεση που επιδιώκουν οι ακραίοι φονταμενταλιστές. Πρόκειται για μια επιβολή του τρόμου σε παγκόσμια κλίμακα. Όχι απλά εναντίον των μη-μουσουλμάνων, αλλά και εναντίον κάθε μουσουλμάνου που δεν είναι μαζί τους. Στόχος τους είναι η πλήρης επικράτηση εντός του ισλαμικού κόσμου. Γι'αυτό δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί παρά μόνο αν ηττηθούν οι σκοταδιστές που την υποκινούν και απομονωθούν από τον ίδιο τον μουσουλμανικό κόσμο.

17 σχόλια:

Roark είπε...

H Ημερησία μιλάει πλέον για 75 νεκρούς.

Η πρώτη έκρηξη σημειώθηκε στην περιοχή της Παλαιάς Αγοράς της πόλης, όπου τα καταστήματα και τα καφενεία ήταν γεμάτα τουρίστες. Αμέσως μετά έγινε η δεύτερη και πλέον θανατηφόρα έκρηξη, όταν ένας τρομοκράτης που οδηγούσε αυτοκίνητο-βόμβα έσπασε την προστατευτική μπάρα του ξενοδοχείου Ghazala Gardens και το οδήγησε στην κεντρική του είσοδο. Από την ισχυρότατη έκρηξη κατέρρευσαν και τοίχοι της πρόσοψης του ξενοδοχείου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δεκάδες εργαζόμενοι και τουρίστες, αλλά και να παγιδευτούν πολλοί κάτω από τα συντρίμμια.

Η επόμενη έκρηξη έγινε ελάχιστη ώρα αργότερα, σε πάρκινγκ κοντά στο ξενοδοχείο Moevenpick και σε πολυσύχναστο νυχτερινό κέντρο με αποτέλεσμα να υπάρξουν επίσης πολλά θύματα.


Μόνο η ολοκληρωτική νοοτροπία ενός τυφλού φονταμενταλιστή ή ενός υποστηρικτή του θα μπορούσε να καταλογίσει ενοχή στα δεκάδες θύματα. Μόνο ένας φασίστας θα τα καταδίκαζε σε θάνατο και θα εκτελούσε αυθαίρετα την ποινή. Και μόνο ένας εξίσου φασίστας θα τον δικαιολογούσε. Κάποιος που δεν πιστεύει ούτε στα ανθώπινα δικαιώματα, ούτε στην ύπαρξη και στην αναγκαιότητα θεσμών για την ρύθμιση μιας κοινωνίας. Βέβαια τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι θεσμοί και οι ελεύθερες ανοιχτές κοινωνίες είναι "πολιτισμικές ιδιαιτερότητες"... Εμείς μπορούμε και πρέπει να τις απολαμβάνουμε, αλλά οι "άλλοι" ς είναι κατδικασμένοι να μείνουν στον σκοταδιστικό μεσαίωνα που τους επιβάλει μια τρομοκρατική μειοψηφία.

subterranean είπε...

Νομίζω ότι πλέον είναι προφανές ότι ομιλούμε για "παγκοσμιοποίηση" του τρόμου και ότι δε χωράει εφησυχασμός σε κανένα σημείο του πλανήτη. Όπως έχει αναφερθεί στο παρελθόν και στο rooster επανειλημμένως η Ελλάδα δεν αποτελεί καμία εξαίρεση (και ας λέει ο κος Ζουράρης ότι έχουμε την εύνοια των αραβικών λαών και ότι δεν αποτελούμε στόχο). Με την ίδια ευκολία χτυπήθηκαν περιοχές όπως η Καζαμπλάνκα, το Μπαλί, η Κων/πολη και τώρα η Αίγυπτος που ήταν τελέιως άσχετες με τα προσχήματα του Ιράκ. Ο τρόμος είναι διεθνής και χτυπάει τόσο μουσουλμάνους όσο και αλλόθρησκους.
Νομίζω ότι η συνεχής ατμόσφαιρα τρόμου στο Λονδίνο έχει φέρει το θέμα σε μια νέα εποχή. Ακόμα και μετά τη Μαδρίτη δε νομίζω ότι νιώσαμε πόσο κοντά βρίσκεται ο κίνδυνος. Έχουμε περάσει στην εποχή όπου και ολοένα και περισσότερο θα απαιτείται η ορστιτική λύση του προβλήματος. Ο τρόμος έχει μπει για τα καλά στην Ευρώπη και πλέον συμμεριζόμαστε την ανησυχία του Ρώσου, του Αμερικάνου, του Εβραίου, του Ινδού και του μη-φανατικού Μουσουλμάνου. Η απλή σύλληψη των δραστών και η εξάρθρωση μιας τοπικής οργάνωσης δεν επιλύει τίποτα. Το μυθικό ανάλογο της Λερναίας Ύδρας ισχύει απόλυτα στην περίπτωση αυτή. Η Ρώμη, η Κοπεγχάγη, η Βαρσοβία, το Παρίσι, οι Βρυξέλλες και ιδίως το Άμστερνταμ (χωρίς βέβαια να μπορούμε να προβλέψουμε το οτιδήποτε ή να αποκλείσουμε οποιοδήποτε στόχο) μπορεί πολύ σύντομα να βρεθούν στην ίδια θέση κα τότε τι; Πάλι τα ίδια θα κάνουμε και θα περιμένουμε καρτερικά για το επόμενο έκτακτο δελτίο ειδήσεων να μάθουμε το νέο μακελειό;
Το οριστικό πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται σε περιοχές όπως η Σ. Αραβία, το Πακιστάν, το Ιράν, την Ινδονησία και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας. Οι Βαχαμπιστές, η Μουσουλμανική Αδερφότητα, οι ακραίοι Σουνίτες και τα αποκυήματά τους όπως η Αλ Κάιντα και οι κάθε λογής Ταλιμπάν και σια, βρίσκουν κρυσσφήγετα στις περιοχές αυτές, προσυλητίζουν και φανατίζουν τον ισλαμικό πληθυσμό και κερδίζουν έμμεση υποστήριξη από τμήματα των κυβερνήσεων αυτών (όχι επίσημη βέβαια. Αλλά όταν οι οργανώσεις αυτές έχουν ισχυρό λαϊκό έρεισμα είναι πολύ δύσκολο να τους αντιταχθείς. Η Σ. Αραβία για χρόνια παραμένει διπρόσωπη προσπαθώντας ταυτόχρονα να ικανοποίησει τη δύση και να κρατήσει ικανοποιημένους τους ισλαμοφασίστες υπό το φόβο μιας λαϊκής εξέγερσης) και ανοιχτή υποστήριξη από διάφορα τμήματα της κοινωνίας.
Επομένως η τρομοκρατία είναι διεθνής αλλά με συγκεκριμένες ρίζες. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος αντιμετώπισης ο οποίος να μην κρύβει και σοβαρούς κινδύνους. Όλες οι επιλογές σε όλα τα ζητήμτα κυμαίνονται από την απόλυτη απραγία στην ακραία επιθετικότητα (ένα παράδειγμα ακραίας επιθετικότητας ήταν η ισοπέδωση της πόλη Χαμά απο τα συριακά στρατεύματα το '82. Στην πόλη αυτή είχαν βρει καταφύγιο οι δυνάμεις της Μουσουλμανικής Αδερφότητας και σε μια προσπάθεια ο Ασάντ να διατηρήσει την εξουσία του διέταξε το βομβαρδισμό της πόλης με αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Το περιστατικό έχει μείνει γνωστό ως η σφαγή της Χαμά. Φυσικά είχε ως αποτελέσμα η Συρία να μη μετατραπεί σε ένα κράτος σαν το Ιράν κάτι το οποίο δεν εκτιμήθηκε την εποχή εκείνη από τη Δύση αλλά μάλλον τώρα αξιολογείται με διαφορετικό πρίσμα. Προς αποφυγή παρεξήγησης δεν είμαι υπέρ της σφαγής χιλιάδων ανθρώπων, απλά αναδεικνύει πόσο δύσκολο είναι το πρόβλημα στην επίλυσή του)
Το σημαντικό τουλάχιστον είναι να αναγνωρίζουμε το στόχο προτού προχωρήσουμε και δυστυχώς από ότι συμπεραίνω η ατέρμονη καταδίωξη ανθρώπων φαντασμάτων στο ίδιο μας το σπίτι απλά διαιωνίζει το πρόβλημα.

kouk είπε...

Η σοβαρότητα της κατάστασης σχεδόν δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Σκεφτόμουν όμως ποιές είναι οι διαφορές μεταξύ της τρομοκρατίας του χθες και αυτών που βλέπουμε σήμερα. Η ουσιαστική διαφορά δεν είναι ποσοτική (αύξηση του αριθμού χτυπημάτων) αλλά, όπως λέτε, ο παγκοσμιοποιημένος χαρακτήρας της. Αυτός ο χαρακτήρας κατά την γνώμη μου δεν παράγεται επειδή τα θύματα είναι παγκόσμιοποιημένα, αλλά επειδή οι θύτες είναι παγκοσμιοποιημένοι, ακόμα και αν δεν το ξέρουν. Ο σημερινός τρομοκράτης μπορεί ευκολότατα να βασίσει την jihad του σε γεγονότα που συμβαίνουν χιλλιάδες χιλιόμετρα μακριά από αυτόν. Υπό αυτό το πρίσμα η σημερινή έξαρση φαίνεται αναμενόμενη. Αν θεωρήσουμε ένα παγκόσμιο είδος ανθρώπου γεμάτου συναισθήματα οργής αλλά χωρίς στόχο για αυτά, τότε σήμερα υπάρχουν διαθέσιμες πολλές περισσότερες αφορμές που ο άνθρωπος αυτός μπορεί να υιοθετήσει για την δική του jihad. Έτσι βλέπουμε αμερικάνους, τζαμαϊκανούς, ισπανούς και άλλους όχι μόνο να ασπάζονται το ισλάμ αλλά και ένα jihad.

kouk είπε...

Να ξεκαθαρίσω ότι περισσότερες αφορμές υπάρχουν επειδή το μήνυμα για jihad μπορεί να μεταδωθεί σήμερα πολύ πιο εύκολα απ'ότι χθες.

subterranean είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο στο σχόλιο που κάνεις ότι η παγκοσμιοποίηση αφορά και τους θύτες και τα θύματα. ΌΠως αποδείχθηκε και στην περίπτωση του Λονδίνου οι ίδιοι μας οι συμπολίτες μπορεί να είναι εκείνοι που θα στραφούν εναντίον μας με αυτό τον ειδεχθή τρόπο.
Παρόλα αυτά, ανεξαρτήτως της καταγωγής τους όλοι έχουν ένα κοινό σημείο, τον ασπασμό του Ισλάμ με το συγκεκριμένο τρόπο. Και κατά γενική ομολογία η συντριπτική πλειοψηφία των τρομοκρατών που έχουν συνδύασει το όνομά τους με χτυπήματα είναι μουσουλμάνοι αραβικής καταγωγής με στένες σχέσεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με χώρες της Μέσης Ανατολής. Το μήνυμα της τζιχάντ μεταφέρεται ευκολότατα σήμερα λόγω της τεχνολογίας αλλά πηγάζει από συγκεριμένα μέρη του πλανήτη και έχει συγκεκριμένους αποδέκτες. Αμφιβάλλω πολύ αν το μήνυμα της τζιχάντ θα έχει απήχηση στους καθολικούς Ιρλανδούς, τους ευαγγελιστές του νότου των ΗΠΑ και τους βουδιστές της Ταϋλάνδης. Το μήνυμα της τζιχάντ έχει πλασαριστεί στο πλαίσιο του Ισλαμισμού και οι κύριοι αποδέκτες είναι οι ανά τον κόσμο πιστοί μουσουλμάνοι.
Όλη αυτή η ιστορία αναδεικνύει την τεράστια σημασία που έχει η αυτοκάθαρση του Ισλάμ. Χωρίς να γνωρίζω στοιχεία μου φαίνεται εξαιρετικά απίθανο οι τρομοκράτες να κινούντια τόσο αθόρυβα στους κύκλους των πιστών μουσουλμάνων ώστε να μη γνωρίζει έστω και ένα μικρό τμήμα της μουσουλμανικής κοινότητας ποιοί είναι οι υποκινητές των επεισοδίων. Κατά την άποψη μου ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος οφείλεται στην ανοχή του από τους μουσουλμάνους πράγμα το οποίο μετατρέπεται σε ανοιχτή υποστήριξη σε διάφορες ισλαμικές χώρες. Τουλάχιστον στη δύση οι ηγέτες του Ισλάμ οφείλουν να είναι ειλικρινείς, να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους και στο βαθμό που μπορούν να αποθαρρύνουν τη διάδοση τέτοιων ιδεολογιών.

Roark είπε...

Συμφωνώ σε όσα λέτε, πρόκειται μία νέου είδους απειλή, η άλλη όψη του νομίσματος των τεράστιων εξελίξεων στις συναλλαγές, στις επικοινωνίες, στις μεταφορές κτλ.
Οι δορυφορικές επικοινωνίες, η διάδοση της γνώσης, το ίντερνετ, η ευκολία μεταφοράς κεφαλαίων κ.ά. επιτρέπουν σε οργανωμένες ομάδες να παρακάμψουν τα συμβατικά αμυντικά συστήματα και να καταφέρουν συντριπτικά ασύμμετρα πλήγματα εναντίον οικονομικών ή συγκοινωνιακών κέντρων ή βασικών υποδομών των σύγχρονων πόλεων. Η τεχνολογία σήμερα επιτρέπει το σχεδιασμό, την παρακολούθηση και τον συντονισμό τέτοιων επιθέσεων από μικρές απομονωμένες περιοχές και χώρες του πλανήτη.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι τελικά: μια τέτοια παγκοσμιοποιημένη απειλή, μπορεί να αντιμετωπιστεί μονομερώς από οποιοδήποτε κράτος όσο μεγάλο και αν είναι; Αρκεί ένας προσωρινός συνασπισμός; Οι υπάρχοντες υπερεθνικοί θεσμοί μήπως έχουν εξαντλήσει προ πολλού τα όρια τους απέναντι στις νέες απειλές;

kouk είπε...

Τι μπορεί να σημαίνει όμως να καθαριστεί το Ισλάμ σήμερα; Είναι φανερό ότι για να πετύχει κάποια τέτοια κάθαρση πρέπει καταρχήν να συντελεστεί από μια πολυπληθή και πολυσχιδής βάση ανθρώπων που ζούνε από τον Καναδά μέχρι την Μαλαισία. Κατα δεύτερον πρέπει και οι υπόλοιποι συμπολίτες αυτών των ανθρώπων, δηλαδή εμείς που δεν είμαστε ισλαμιστές μεν αλλά είμαστε Καναδοί, Άγγλοι ή Έλληνες, να τους υποστηρίξουμε σωστά και αποτελεσματικά. Όμως τελικά είμαστε και εμείς μια πολυσχιδής κοινότητα όπου πολλοί από εμάς δεν δείχνουμε αποφασιστικότητα στις κινήσεις μας. Σημαντική μερίδα του δυτικού πληθυσμού συνδράμει π.χ. στην δαιμονοποίηση της Αμερικής, της Αγγλίας ή και του Ισραήλ.

Τα ερωτήματα του Roark τείνω να απαντήσω "όχι", "όχι" και "ναι" αλλά τότε οδηγούμαστε αναπόφευκτα στο ερώτημα του what WILL get the job done?

Roark είπε...

Γι' αυτό έλεγα νωρίτερα ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε "εξ' ορισμού". Μέρος του παγκόσμιου προβλήματος είναι και οι υποστηρικτές/απολογητές/συνήγοροι της τρομοκρατίας, που ψάχνουν να βρουν αφορμές της τρομοκρατίας για να δικαιολογήσουν την χαρά που νιώθουν για τις καταστροφές.

Και καταλήγω σε Όχι (αν και μια διαφορετική αμερικανική ηγεσία μπορεί να πετύχαινε καλύτερα αποτελέσματα ενδεχομένως), Όχι και απερίφραστα Ναι.

subterranean είπε...

Για να γίνει μια αρχική κάθαρση του Ισλάμ πρέπει εξαρχής να αποδεχτούν οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι τις ευθύνες τους (με ευθύνες δεν εννοώ ότι είναι ένοχοι για τα εγκλήματα, απλά εννοώ ότι αυτοί είναι τελικά που έχουν τη δύναμη πάνω από όλους να αλλάξουν το κλίμα). Οι τρομοκράτες οικειοποιούνται το όνομά τους για να διαπράξουν τις επιθέσεις τους και είναι στο χέρι τους να τους στιγματίσουν ως στιγνούς δολοφόνους. Τα "politically correct" σχόλια ότι το Ισλάμ δεν είναι μίσος αλλά θρησκεία αγάπης κ.ά. ωραία είναι και είμαι αρκετά σίγουρος ότι εν μέρει είναι ορθό (δεν έχω διαβάσει το Κοράνι αλλά σύμφωνα με τον avatar που γνωρίζει πολλά περισσότερα για το Ισλάμ, δεν είναι από τη φύση του ένα επιθετικό δόγμα) αλλά δεν είναι ούτε κατά διάνοια αρκετό.
Δεν είναι λίγοι οι μουσουλμάνοι ιερείς στις δυτικές χώρες που μεταδίδουν διφορούμενα μηνύματα και εμμέσως παρακινούν τους μουσουλμα΄νους στο φανατισμό. Φυσικά σε μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορούμε να περιορίσουμε την ελευθερία του λόγου αλλά μπορούμε να στιγματίσουμε αυτή τη συμπεριφορά. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητη μια ισχυρή πίεση προς τη μουσουλμανική ηγεσία (ιερείς, θρησκευτικοί ηγέτες, κ.ά.) να ξεκαθαρίσει τη στάση της απέναντι στο θέμα. Ο φόβος ότι θα στιγματίσουμε ρατσιστικά τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας είναι μεγάλος αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει άλλο πρώτο βήμα από την άμεση στήριξη των μετριοπαθών μουσουλμάνων στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

kouk είπε...

Αφού έχουμε ξεκαθαρίσει ότι ουσιαστικά την κάθαρση θα πρέπει να την κάνουν οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι οι προτάσεις πρέπει να επικεντρωθούν στο πώς θα κινηθεί αυτή η κοινότητα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.

Δυστυχώς παρά τα ευχολόγια που όλοι οι θρησκευτικοί ηγέτες αναπαράγουν τελικά παρατηρούμε μια διστακτικότητα. Σε ένα βαθμό είναι φυσιολογική αφού ο θρησκευτικός ηγέτης λέει αυτά που το ακροατήριο θέλει να ακούσει, οπότε ένας ιμάμης που ξαφνικά γυρίζει και λέει στο ποίμνιο του κάτι εντελώς διαφορετικό απ'ότι έλεγε χθες χάνει σε αξιοπιστία. Δεν ξέρω τι είδους κίνητρα μπορούμε να τους δώσουμε που να ξεπερνάνε την σχεδόν εγγενή ανάγκη τους σαν ηγέτες (είτε πολιτικοί είτε θρησκευτικοί) να απευθύνονται στους φόβους και στις ανασφάλειες των ανθρώπων που τους ακούνε.

Η αλήθεια είναι ότι η δυτική κοινωνία στην οποία εμφωλεύεται μια μουσουλμανική κοινότητα πρέπει και από την μεριά της να ρίξει τα τοίχη που τις χωρίζουν. Πρέπει ο δυτικός να αναπτύξει ένα ενδιαφέρον για τον πολιτισμό των ανθρώπων με τους οποίους συζεί. Αν π.χ. ο μουσουλμάνος πολίτης της Αγγλίας είναι να νοιώθει πραγματικά συμμέτοχος της αγγλικής κοινωνίας πρέπει και οι άγγλοι να στραφούν προς αυτόν, όχι μόνο αντίστροφα. Θα έπρεπε λ.χ. να διδάσκεται η ιστορία του μουσουλμανικού κόσμου όπως διδάσκεται στα αγγλάκια και η Ελληνική, ίσως και περισσότερο! Να μαθαίνουν τα αγγλάκια είτε είναι χριστιανοί είτε μουσουλμάνοι για τα ups & downs της ιστορίας των Αράβων όχι μόνο από μια δυτική σκοπιά αλλά και από τους φιλελεύθερους μουσουλμάνους τους ίδιους.

Με αυτόν τον τρόπο πιστεύω ο φανατικός θα εξέχει περισότερο έτσι ώστε θα είναι πιο εύκολο και φυσικό για την ίδια την κοινότητα να τον διαχειρηστεί.

subterranean είπε...

Πολύ καλή σκέψη. Όντως μια προσαρμογή της μόρφωσης είναι δυνατό να ευοδώσει την προσαρμογή των "ξένων" πληθυσμών και να ενισχύσει την ανεκτικότητα των κοινωνιών μας. Η γνώση για το μεγαλείο του αραβικού πολιτισμού πριν το σκοταδισμό του μπορεί να μας οδηγήσει στο να καταλάβουμε ότι τίποτα στην ιστορία δεν είναι ντετερμινιστικό. Το Ισλάμ δεν ισούται με μεσαίωνα περισσότερο από ότι ο Καθολικισμός ή Ορθοδοξία. Ο μουσουλμάνος δεν είναι εξ ορισμού οπισθοδρομικός ή δογματικός και η αναγνώριση αυτού μέσω της υποχρεωτικής σχολικής μόρφωσης μπορεί να εξομαλύνει λίγο το κλίμα.

Roark είπε...

Καταλαβαίνω την ανάγκη να προωθήσουμε την αλληλοκατανόηση των πολιτισμών, αλλά διαφωνώ με την υποχρεωτική εισαγωγή των θρησκειών στα σχολεία. Αντί να προσπαθούμε να καθαρίσουμε την εκπαίδευση (και γενικά το κράτος) από θρησκευτικά στοιχεία, φέρνουμε από το παράθυρο πίσω τον σκοταδισμό (οποιαδήποτε διδασκαλία οποιασδήποτε θρησκείας είναι οπισθοδρόμηση). Μπορεί να μην χτυπάει τόσο έντονα όσα τα αστυνομικά μέτρα, είναι όμως εξίσου προσβολή των αρχών μιας ανοιχτής κοινωνίας.

Για μένα η μάχη θα δωθεί εντός του μουσουλμανικού κόσμου. Οι ιδεολογίες και τα θρησκευτικά ρεύματα, δεν είναι αυθύπαρκτα στοιχεία. Αναπτύσσονται, ταυτίζονται και εκφράζουν κάθε φορά συγκεκριμένες δυνάμεις μέσα στην κοινωνία.

Αν δεν ηττηθούν οι δυνάμεις που σηκώνουν το λάβαρο του φονταμενταλσιτικού σκοταδισμού, όσο και και να πετύχουμε θα είναι πύργοι στην άμμο.

Λύση είναι η ενίσχυση των κοινωνικών δυνάμεων μέσα στον ισλαμικό κόσμο που δεν εκφράζονται από τα ακραία φοταμενταλιστικά κυρήγματα μίσους. Πχ στο Λίβανο. Όπως είπα και σε παλαίοτερο κείμενο, να βοηθήσουμε στη δημιουργία νέων αραβικών "Ολλανδιών".

kouk είπε...

Και εγώ διαφωνώ με την υποχρεωτική διδασκαλία της θρησκείας. Άλλο αυτό όμως και άλλο να διδάσκεται η ιστορία και ο πολιτισμός σφαιρικά. Φυσικά δεν με ενδιαφέρει να διδάσκεται το καθολικό ή ισλαμικό δόγμα στα σχολεία.

Συμφωνώ ότι επιτακτική ανάγκη είναι να ενισχυθούν οι μετριοπαθείς αραβικές χώρες, όμως αυτό μπορεί να προχωρήσει μόνο στον ρυθμό αυτών των χωρών. Πώς μπορούμε να δώσουμε μια ώθηση ώστε να έχουμε σχετικά κοντοπρόθεσμο αποτέλεσμα;

subterranean είπε...

Απλά να προσθέσω ότι ούτε και εγώ εννοούσα τη διδασκαλία δογμάτων και θρησκειών αλλά ιστορίας. Διδασκαλία της αραβικής ιστορίας έτσι ώστε ο δυτικός μαθητής να μη θεωρεί ότι οι Άραβες ήταν και είναι μια φυλή αγρίων και επισης για να μάθουν οι Άραβες μαθητές ότι ο αραβικός πολιτισμός υπήρξε ανοικτός και ανεκτικός με αποτέλεσμα να μεγαλουργήσει και όλο το οικοδόμημα κατάρρευσε όταν επιβλήθηκαν δογματικές δυνάμεις. Κάτι σαν μια τόνωση αυτοεκτίμησης.
Όσο για το ερώτημά σου Kouk δεν προσποιούμαι ότι έχω μελετήσει τόσο το θέμα ώστε να μπορώ να προτείνω κάτι ρεαλιστικό, εφικτό και πάνω από όλα αποτελεσματικό. Προφανώς οι μετριοπαθείς χώρες με κύριο εκπρόσωπο την Τουρκία πρέπει να ενσωματωθούν πλήρως οικονομικά στη δύση. Πρέπει να δωθεί η ευκαιρία στους πολίτες αυτών των χωρών να ευημερήσουν και να απολαύσουν τα αγαθά των δικών μας κοινωνιών. Φυσικά κάτι τέτοιο δε θα έχει άμεσα αποτελέσματα και σίγουρα ήδη επιτελείται σε αρκετό βαθμό. Άμεσες λύσείς δεν μπορώ να σκεφτώ και οι μόνες που μπορώ είναι επιθετικές και αμφίβολης ηθικής χροιάς.

Harry Peitsinis είπε...

Αν μελετήσουμε προσεκτικά την μουσουλμανική ιστορία θα παρατηρήσουμε ότι αυτή η υπερσυντηρητική στροφή των χωρών της μ.ανατολής δεν είναι μια σταθερή κατάσταση τα τελευταία 800 χρόνια αλλά ΄πρόκειται για μια φάση που ξεκίνησε από το 2ο τέταρτο του 20ου αιώνα. Μέχρι τότε οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού του Ισλάμ και εκκομισκοποίησης του ήταν αξιοπρόσεκτες, σχεδόν εντυπωσιακές. Αν μελετήσουμε επίσης τους δείκτες αλφαβητισμού στις χώρες της μ.ανατολής που ανεβαίνουν, την σημαντική πτώση της γονιμότητας, την πτώση του ποσοστού ενδογαμίας μπορούμε να αντιληφθούμε ότι οι συγκεκριμένες κοινωνίες περνούν μια ενδογενή μεταβατική φάση. Χρειάζονται χρόνο για να διαμορφώσουν αντισώματα στη φονταμενταλιστική λαίλαπα και να παράγουν μηχανισμούς εσωτερικού κατευνασμού.

kouk είπε...

Όντως, θα χρειαστεί χρόνο η αλλαγή. Στο ενδιάμεσο βέβαια πρέπει να αμυνθούμε αλλά προσέχοντας να μην αναστείλουμε την όποια θετική πορεία του μουσουλμανικού κόσμου.

Ήθελα να παρατηρήσω όμως κάτι που τριγυρνάει στο κεφάλι μου τελευταία. Σήμερα αντιμετωπίζουμε την Al Qaeda, η δράση της οποίας είναι σαφώς συνδεδεμένη με το φονταμενταλιστικό ισλάμ. Όπως αναφέρει ο προμηθέας, στο 2ο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα έγινε μια στροφή προς αυτό το είδος ισλάμ αλλά να προσθέσω ότι έγινε και μια στροφή προς τον εθνικισμό. Ο εθνικισμός δεν έχει λίγα να δείξει σήμερα ως αιτία τρομοκρατίας. Πόσο διαφορετικός είναι το δίδυμο εθνικισμός/τρομοκρατία από το φονταμενταλισμός/τρομοκρατία; Η διαφορά σίγουρα δεν είναι στην μεθοδολογία όπως μας έχουν δείξει και οι Tamil Tigers στη Sri lanka. Μήπως τα κίνητρα είναι διαφορετικά; Ίσως μόνο οι αφορμές να διαφέρουν λιγάκι, αλλά πιστεύω ότι οι βαθιές αιτίες πρέπει να είναι οι ίδιες.

Roark είπε...

Η υπερσυντηρητική στροφή του ισλαμικού κόσμου έχει αρχίσει εδώ και 800 χρόνια (περίπου) και όχι τα τελαυταία 50. Αυτό που διαφοροποιεί τα τελευταία 50 είναι η άνοδος του αραβικού εθνικισμού (σε όλες τις αραβοσοσιαλιστικές/αραβοναζιστικές του εκδοχές).

Αντίθετα τα βιβλία της σχολής της Mu’tazila κάηκαν και η όποια προσπάθεια ρασιοναλισμού και εκοσμίκευσης κάηκε μαζί τους το 1081.

Άλλωστε και ο βαχαμπισμός είναι φαινόμενο τουλάχιστον 3 αιώνων, όχι των τελευταίων ετών.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock